Arachne w mitologii greckiej, była mistrzynią tkania i haftu. Atena wyzwała Arachne na pojedynek tkacki. Kiedy Arachne wyczarowała na swoich krosnach tkaninę równie piękną, jak haft Ateny – ta bardzo się rozgniewała i zniszczyła dzieło rywalki. Z rozpaczy Arachne powiesiła się, a Atena ze smutku postanowiła ożywić dziewczynę, w postaci pająka, który zawsze tkałby misterne nici.
Od imienia Arachne (z języka greckiego znaczy pająk) wzięła nazwę nauka o pająkach – arachnologia oraz odmiana fobii o nazwie arachnofobia, która jest niczym nie uzasadnionym, patologicznym lękiem przed pająkami lub innymi zbliżonymi do nich wyglądem.
Fobia może być spowodowana tym, że ktoś nas kiedyś straszył pająkami, albo ktoś z naszego bliskiego otoczenia, panicznie reagował na ich widok – tyle, jeśli chodzi o teorie behawioralne.
Więcej na ten temat, mają do powiedzenia psychologowie. Ich teorie w tej kwestii, bywają czasem zaskakujące i postulują istnienie kilku mechanizmów powstawania reakcji fobicznych na widok pająków:
- Fobia jest wynikiem przeniesienia agresji. Jeśli pająk spostrzegany jest przez daną osobę jako agresywne zwierzę, które może znienacka pokąsać, to widoczna jest tu projekcja (przypisanie) własnej wypartej agresji pająkowi. Własna agresja budzi lęk, dlatego pająk budzi lęk.
- Możliwe jest, że pająk spostrzegany jest przez daną osobę raczej jako brudny, kosmaty i wstrętny, co może oznaczać projekcję własnych analnych skłonności pająkowi.
- Możliwe także, że pająk spostrzegany jest jako aktywny, niezależny i dominujący, agresywny samiec, co sugeruje pojawienie się przeżyć z etapu edypalnego w spostrzeganiu pająka.
Podobno jednym ze sposobów przełamania lęku przed pająkami jest terapia, która polega na stopniowym konfrontowaniu pacjenta z przedmiotem jego lęku - w tym wypadku z pająkiem. Czasem najpierw pokazuje się obrazek, później maskotkę, a następnie z żywym pająkiem.
Zdarzają się gwałtowne konfrontacje - tzw. terapia implozywna, kiedy to pacjent natychmiast jest konfrontowany z żywym pająkiem, którego kładzie mu się na ręce, a nie rzadko również na twarz.
Odwrażliwianie może następować także stopniowo.
Tylko co, jeśli człowiek boi się tych małych pająków, a wystawy z czarnymi wdowami, skorpionami i tarantullami nie robią na nim żadnego wrażenia?
Do typowych reakcji lękowych, zaliczyć możemy bezwład, gęsią skórkę, dreszcze, krzyk, a także omdlenia, a nawet w niektórych przypadkach wymioty i ataki paniki.
przy pomocy Wikipedii
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
