Czym jest gorączka krwotoczna?
Gorączki krwotoczne jest to wspólna nazwa dla grupy około 15 chorób wywołanych przez różne wirusy. Cechą charakterystyczną tych zakażeń są dość podobne objawy: skaza krwotoczna i przebieg choroby.
Gorączki krwotoczne rozpowszechnione są głownie w krajach tropikalnych i subtropikalnych. Naturalnym rezerwuarem wirusów tej grupy są zwierzęta dziko żyjące, gryzonie, małpy. Drogi zakażenia także są zróżnicowane i obejmują zarówno kontakt bezpośredni jak i przeniesienie wirusa przez zakażone komary czy kleszcze czy tez kontakt z odchodami zakażonych zwierząt jak to ma miejsce w przypadku gorączki Lassa. Szczególną uwagę należy także zwrócić na zakażenia wewnątrzszpitalne. W związku z niedostatecznymi środkami sanitarnymi w rejonach gdzie istnieje ryzyko zarażenia tymi wirusami oraz dużą zakaźność chorych, ta droga zakażenia również jest dość częsta.
Skąd wiadomo, że to gorączka krwotoczna?
Okresy wylęgania znacznej części wirusów należących do grupy gorączek krwotocznych wahają się w okolicach tygodnia, choć mogą sięgać nawet 21 dni w przypadku wirusa Ebola. Po okresie wylęgania pojawiają się typowe objawy. Wysokiej gorączce (>38,5 C) towarzyszą zaburzenia w pracy wielu ważnych dla życia narządów min wątroby, nerek. Oprócz tego pojawiają się krwotoki z błon śluzowych i przewodu pokarmowego, obrzęki, niejednokrotnie stwierdza się także krew w stolcu. Zejściem tych objawów jest wystąpienie wstrząsu, ciężkiej niewydolności oraz uszkodzeń w obrębie OUN (porażenia).
Powikłania
Wśród częstych powikłań po przejściu zakażeń wirusami gorączek krwotocznych należą: zaburzenia słuchu do głuchoty włącznie ( w przypadku min wirusa Lassa) uszkodzenia błony naczyniowej mięśni, ślinianek i nawracające zapalenia wątroby (po przechorowaniu choroby Marburskiej).
Trudności w diagnostyce
Endemiczne występowanie gorączek krwotocznych w rejonach, w których trudno dostępna jest nowoczesna technika i przestrzegane są warunki sanitarne powodują, że trudno o przeprowadzenie dokładnej diagnostyki gorączek krwotocznych. Również niespecyficzna symptomatologia (gorączka krwawienia) sprawia, iż niezwykłą trudność sprawia oszacowanie właściwej liczby zakażonych a także postawienie dokładnej diagnozy. W większości przypadków dochodzi do niej na zasadzi wykluczania innych przyczyn.
Leczenie
Trudności w diagnostyce przekładają się także na leczenie. Do żadnej z gorączek krwotocznych nie ma obecnie działa łającego przyczynowo leku. Główną zasadą w leczeniu chorych z gorączkami krwotocznymi jest łagodzenie pojawiających się objawów (podawanie płynów substancji odżywczych) i kontrola funkcji życiowych. Dość dobre wyniki osiąga się podając lek przeciwwirusowy rybawirynę.
Profilaktyka
Profilaktyka zakażeń wirusami gorączek krwotocznych polega przed wszystkim na unikaniu ukąszeń komarów przestrzeganie higieny a najlepiej unikanie rejonów endemicznego występowania tych wirusów. Podobnie bowiem jak w przypadku leczenia, do tej pory nie udało się stworzyć skutecznych szczepionek, które chroniłyby lub łagodziły przebieg zakażenia.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
