Co odróżnia FESS (Functional Endoscopic Sinus Surgery) od klasycznych metod operacyjnych?
Podczas klasycznych zabiegów operacyjnych usuwa się błonę śluzową wyścielającą zajętą zatokę, traktując ją jako przyczynę procesu chorobowego. Obecne badania upatrują przyczynę zapalenia zatok w upośledzonym transporcie śluzowo-rzęskowym oraz w nieprawidłowościach w kompleksie ujściowo-przewodowym.
Jako owoc tej koncepcji powstała właśnie czynnościowa chirurgia endoskopowa, która udrażnia naturalne ujścia zatok odtwarzając prawidłowe warunki anatomiczne, a tym samym umożliwia regenerację błony śluzowej. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu endoskopów optycznych, które pozwalają uwidocznić wszystkie zmiany blokujące ujścia zatok przynosowych.
Ponadto jest to zabieg mniej obciążający dla pacjenta, pozwala znacznie skrócić czas hospitalizacji oraz jest bardziej korzystny kosmetycznie (brak cięć na skórze twarzy), ponieważ specjalne narzędzia mikrochirurgiczne wprowadzane są przez nos.
Zobacz też: Co to jest zatokowy ból głowy?
Wskazania – kto może skorzystać z FESS?
Najpowszechniejszym wskazaniem do wykonania FESS jest przewlekłe zapalenie zatok, polipy nosa i zatok oraz nawracające ostre zapalenie zatok.
Metoda nie ogranicza się jedynie do tej grupy schorzeń. Znajduje również zastosowanie w korekcji wad rozwojowych, usuwaniu ciał obcych oraz niewielkich rozmiarów łagodnych guzów. Ponadto w zaopatrzeniu chirurgicznym niektórych przypadków wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego oraz dekompresji oczodołu i nerwu wzrokowego.
Zobacz też: Jak wygląda diagnostyka w zatokowym bólu głowy?
Kwalifikacja
Kwalifikacja do FESS odbywa się na podstawie konsultacji laryngologicznej, w trakcie której podstawą jest dokładny wywiad oraz badanie endoskopowe nosa. Podstawowym badaniem diagnostycznym jest tomografia komputerowa nosa i zatok przynosowych określająca zakres zmian w obrębie zatok przynosowych oraz dokładne warunki anatomiczne operowanej okolicy.
Powikłania
Chirurgia endoskopowa, jak wspomniałam, jest dosyć bezpieczną metodą, ponieważ powikłania stanowią jedynie około 2-5,4% operowanych osób. Najczęściej dochodzi do uszkodzenia naczyń przechodzących w pobliżu operowanej okolicy, co może spowodować powstanie krwiaka oczodołu.
Uszkodzenie blaszki sitowej skutkuje wyciekiem płynu mózgowo-rdzeniowego. Do rzadszych powikłań należą uszkodzenie nerwu wzrokowego, ścian oczodołu, odma podskórna. Ponadto zdarzają się zakażenia operowanej okolicy.
Podsumowanie
Pomimo niewątpliwej przewagi czynnościowej chirurgii endoskopowej zatok obocznych nosa nad klasycznymi operacjami, sytuacja ekonomiczna w służbie zdrowia nie pozwala na wystarczające upowszechnienie tej metody zabiegowej.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
