Po zapoznaniu się z podstawowymi informacjami na temat nietrzymania moczu, pora na ich rozszerzenie. Zapoznajmy się zatem z metodami diagnostycznymi tego schorzenia. Trzeba wiedzieć, iż zależą one w dużej mierze od rodzaju i stopnia NTM.
Oto niezbędne metody diagnostyczne, wykonywane w celu rozpoznania nietrzymania moczu:
WYWIAD, zebrany w sposób ukierunkowany na chorobę. Powinien zawierać informacje na temat występowania czynników ryzyka oraz być uzupełniony o kwestionariusze pomagające w różnicowaniu typów NTM.
BADANIE GINEKOLOGICZNE, które ujawnia zaburzenia statyki narządów płciowych, nieprawidłowości hormonalne, takie jak np. hipoestrogenizm oraz pozwala na ocenę przepony moczowo-płciowej.
DZIENNICZEK MIKCJI*, zawierający informacje na temat:
- diurezy dobowej (czyli ile moczu zostało wydalone) – norma mieści się w przedziale od 1100 ml do1800 ml na dobę
- liczbę mikcji w ciągu dnia (nie więcej niż 7 za dnia, a w nocy 2)
- średnią objętość moczu, która powinna się mieścić między 200 a 300ml, max 400-600ml
TEST PODPASKOWY, oceniający w sposób obiektywny stopień nietrzymania moczu oraz stanowi ocenę skuteczności farmakoterapii, kinezyterapii i leczenia chirurgicznego. Często stosuje się jednogodzinny test podpaskowy. Może on ulegać modyfikacjom.
PRÓBA BONNEYA, to powszechna metoda diagnostyczna wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM), związanego z wykonywaniem ciężkiej pracy, kaszlnięciem, kichaniem itd. Pomaga także w prognozowaniu leczenia chirurgicznego. Polega na tym, że przy wypełnionym pęcherzu wykonuje się próbę kaszlową. Lekarz wprowadza palce do pochwy w celu uniesienia przedniej jej przedniej ściany, nie uciskając przy tym na cewkę moczowa i prosi o ponowne zakasłanie. Leczenie operacyjne ma obiecujące prognozy, jeśli mocz nie wypływa.
TEST PATYCZKOWY (Q-tip test), pomocny w diagnozowani WNM. Polega na wprowadzeniu do cewki moczowej patyczka higienicznego i obserwacji jego kąta nachylenia podczas tzw próby Valsalvy (np. podniesieniu ciśnienia w jamie brzusznej poprzez parcie).
BADANIE URODYNAMICZNE to składowa cystometrii, profilometrii cewkowej w spoczynku i przy kaszlu i uroflometrii. Określa ono najlepiej czynność dolnych dróg moczowych. Do badania należy mieć dobrze wypełniony pęcherz.
BADANIE WIDEOURODYNAMICZE, polegające na wypełnieniu pęcherza środkiem kontrastującym i ocenie parametrów cystometrycznych (np. objętość zalegającego moczu, pojawienie się potrzeby oddania moczu przy różnym stopniu wypełnienia pęcherza, jej nasilenie bądź nieobecność itd.) oraz obserwacji funkcji dolnych dróg moczowych.
BADANIE USG, które w swym obrazie pokazuje ewentualne zmiany w narządach płciowych i w drogach moczowych oraz ich przemieszczenie podczas mikcji i budowę.
REZONANS MAGNETYCZNY uwidacznia struktury odpowiedzialne za utrzymanie statyki narządu rodnego kobiety i jej układu moczowego.
BADANIA DODATKOWE, w których uwzględnia się badanie ogólne moczu, a czasem posiew moczu i antybiogram. Wynika to ze wzrostu podatności na infekcje układu moczowego u chorych z NTM.
Źródło:
Bręborowicz Grzegorz H., „Ginekologia”, Warszawa, PZWL 2005
Katarzyna Ziaja
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
