Panowie niestety lekceważą wiele z dolegliwości zapowiadających choroby. Po co iść do lekarza jeżeli jeszcze dobrze się czuję? Jestem twardy – wytrzymam... A może jednak nie? Wczesne wychwycenie objawów niemalże wszystkich chorób pozwala na szybką terapię poprawiającą komfort życia. Jednak czasem jest już za późno. Idziemy do lekarza wówczas, gdy etap choroby jest już zaawansowany. Niesie to za sobą bardziej inwazyjne metody leczenia. A może to strach przed pierwszym starciem z lekarzem jest powodem odroczenia wizyty? Albo strach przed samym procesem diagnostycznym, który ingeruje w męską intymność?
Elementy diagnostyki:
SZCZEGÓŁOWY WYWIAD I ANALIZA HISTORII CHOROBY - lekarz na podstawie rozmowy, ocenia przyczyny nietrzymania moczu. Wychwytuje też jego czynniki powstawania. Pyta o występowanie chorób gruczołu krokowego, metabolicznych takich jak np. cukrzyca i układu nerwowego. Dokonuje też wglądu w historie poprzednich, istotnych dla diagnozowania NTM chorób. Zwraca uwagę na wyniki badań laboratoryjnych, leczenie farmakologiczne, operacyjne. Pyta również o przebyte urazy w obrębie miednicy. Uwagę lekarza powinny także zwrócić okoliczności wystąpienia I epizodu NTM, czas jego utrzymywania się oraz nasilenie, stałość, okresowość objawów i występowanie objawów i schorzeń towarzyszących. Zapewne wówczas lekarz zaleci prowadzenie dzienniczka mikcji, gdzie będzie trzeba odnotowywać ilość spożytych płynów, ilość wydalonych oraz epizody NTM.
BADANIE GRUCZOŁU KROKOWEGO I NARZĄDÓW PŁCIOWYCH
Badaniem wykonanym w celu zbadania prostaty jest badanie per rectum. Przeprowadza je lekarz pierwszego kontaktu i urolog. Jest wykonywane w pozycji kolankowo-łokciowej lub stojącej, pochylonej. Polega ono na wprowadzeniu palca do odbytnicy. Lekarz powinien mieć rękawiczki oraz zadbać o odpowiednie nawilżenie palca żelem, po to by nie serwować niemiłych doznań pacjentowi. Badana jest wielkość, konsystencja, kształt, symetria i powierzchnia prostaty. Zmianami niepokojącymi są: powiększenie, asymetria, obecność guzów, bolesność i stwardnienie.
informacji na temat stanu gruczołu krokowego. Lekarz bada także różne odruchy jak np. opuszkowo-jamisty, czyli skurcz mięśni zwieraczy odbytu na skutek ucisku na żołądź.
BADANIE URODYNAMICZNE to test oceniający stan dolnych dróg moczowych. Jak już kiedyś wspomniałam, badanie to składa się z kilku testów - cystometrii, profilometrii cewkowej w spoczynku i przy kaszlu i uroflometrii. Mierzy się wtedy ilość oddawanego moczu, czas tej mikcji, ciśnienie w pęcherzu i odbytnicy oraz napięcie zwieraczy. Do pęcherza wprowadzany jest cewnik w celu wypełnienia tego narządu wodą destylowaną i pomiaru ciśnień w pęcherzu. Cewnikowanie jest nieprzyjemnym zabiegiem. Samo jego przechodzenie przez cewkę wywołuje dyskomfort, który na szczęście szybko mija. Czynność zwieraczy jest oceniana dzięki elektrodom, które umieszcza się w odbycie lub igłowych – wprowadzonych do mięśnia zwieracza.
- urolometria – pomiar ilości i szybkości oddanego moczu
- profilometria – określenie ciśnienia w cewce moczowej oraz jej długości
- cystometria - pomiar ciśnienia w pęcherzu i ocena czucia, podatności ścian pęcherza i jego pojemności
BADANIE UKŁADU NERWOWEGO w celu potwierdzenia neurologicznych przyczyn nietrzymania moczu.
BADANIA LABORATORYJNE:
- krew – poziom kreatyniny (ocena wydolności nerek)
- mocz – badanie ogólne i bakteriologiczne (wykrywanie infekcji)
USG = ULTRASONOGRAFIA, wykonywana w celu stwierdzenia obecności kamieni w układzie moczowym oraz uchyłku i guzów w żołądku i pęcherzu oraz zatwardzenia. Ocenie podlegają nerki, moczowody i pęcherz – ilość zalegającego moczu po mikcji.
UROGRAFIA to obrazowanie nerek i dróg wyprowadzających mocz. Polega na wprowadzeniu do organizmu środka kontrastowego, w celu uwidocznienia narządów. Podawane są one dożylnie. Następnie wykonuje się serię zdjęć Rtg i obserwuje stan układu moczowego. Kontrast jest wydalany przez nerki.
SCYNTYGRAFIA to również metoda obrazowania narządów układu moczowego i oceniania jego czynności. W celu ich uwidocznienia stosowane są natomiast izotopy promieniotwórcze.
Ponadto wskazana jest ocena wpływu nietrzymania moczu na jakość życia i ocena zdolności ruchowej i samodzielność w korzystaniu z toalety.
Źródła:
www.mediweb.pl
www.seni.com.pl
www.tena.pl
www.ntm.pl
Górecki R., „Leczenie nietrzymania moczu. Stan aktualny i kierunki rozwoju”, Przegląd Urologiczny 2006/7/2 (36)
Katarzyna Ziaja
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
