Inwazja dzikim pasożytem – włośnica

Co roku odnotowywane są w naszym kraju przypadki włośnicy. Pomimo głośnych ostrzeżeń stacji sanitarno – epidemiologicznych, co do spożywania mięs nieznanego pochodzenia, często zafascynowani faktem skosztowania dziczyzny, lekceważymy wskazówki sanepidu. Chwilka rozkoszy podniebienia którą się czuje smakując niezbadane, garmażeryjne rarytasy, może stać się już ostatnią jaką poczujemy w swoim życiu...
/ 12.03.2009 08:33
Co roku odnotowywane są w naszym kraju przypadki włośnicy. Pomimo głośnych ostrzeżeń stacji sanitarno-epidemiologicznych, co do spożywania mięs nieznanego pochodzenia, często zafascynowani faktem skosztowania dziczyzny, lekceważymy wskazówki sanepidu. Chwilka rozkoszy podniebienia, którą się czuje smakując niezbadane, garmażeryjne rarytasy, może stać się już ostatnią, jaką poczujemy w swoim życiu...

Oczywiście zakażenie nie musi być od razu śmiertelne. Zależy to między innymi od liczby włośni jaką zostaliśmy zarażeni. Od nas zależy czy chcemy niepotrzebnie cierpieć i przechodzić tak nieprzyjemną chorobę. Postaram się w przystępny sposób przekazać informacje o tej parazytozie, jaką jest włośnica. Powędrujmy zatem w świat nicieni...

Inwazja dzikim pasożytem – włośnica

Włosień kręty (Trichinella spiralis) – sprawca wszelkiego złego...
Włosień jest to parazyt przypominający swoim wyglądem króciutką, spiralnie skręconą niteczkę. Człowiek spożywa go razem z mięsem zarażonej świni lub dzika. Larwy w naszym żołądku ulegają otorbieniu, a w jelicie dojrzewają i się rozmnażają. Samice włośnia żyją do 3 dób i rodzą do 1500 larw żyworodnych, które z kolei drogą naczyń krwionośnych przedostają się do mięśni poprzecznie prążkowanych, a także do serca. Organizm ludzki broni się przed tymi intruzami i wytwarza wokół nich torebki, które z czasem wapnieją i mogą przetrwać nawet kilkadziesiąt lat.

Objawy inwazji pasożytem:
  • występują po kilku dniach od spożycia niepewnego mięsa
  • gorączka i potliwość
  • bóle mięśni (często karkowych i szkieletowych), gałek ocznych i brzucha
  • nudności, wymioty
  • ogólne osłabienie, poczucie dyskomfortu, rozbicie
  • obrzęk powiek i okolicy nadoczodołowej, czasem obrzęk całej twarzy
  • w ciężkiej inwazji – biegunka (może być śmiertelny przebieg choroby), zaburzenia oddychania, krążenia i funkcji układu nerwowego, brak eozynofilii
  • czasem występują swędzące wysypki alergiczne bądź wybroczyny na skórze lub pod paznokciami (tzw. drzazgi)
  • eozynofilia we krwi – nawet do 90%, gdzie norma to 1-5%
  • znaczny wzrost enzymów wątrobowych: aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej (AlAT)
O rozpoznaniu decydują...
...dane z wywiadu, eozynofilia i obecność swoistych przeciwciał we krwi – które dopiero pojawiają się po dwóch tygodniach od zarażenia. Wykorzystuje się także metodę PCR – która umożliwia wykrycie DNA włośni w organizmie. Bardzo rzadko wykonuje się biopsję mięśnia w celu znalezienia larw włośnia.

Leczenie włośnicy...
… odbywa się w szpitalu. Farmakoterapia polega na stosowaniu któregoś z leków: mebendazolu, albendazolu lub tiabendanzolu. Nie hamuje się biegunki, a nawet przyspiesza się pracę jelit, po to aby zmniejszyć liczbę włośni w pasażu jelitowym. Ponadto dożylnie uzupełniane są płyny i elektrolity oraz białka. Podaje się również leki przeciwbólowe. Kortykoterapia jest przeciwwskazana z uwagi na fakt, iż powoduje zwiększenie rozrodczości samic włośnia krętego. Inwazja znaczną ilością tych pasożytów może prowadzić do śmierci.

Jeśli o spożyciu skażonego mięsa wiadomo jeszcze wcześnie, zaleca się zobojętnienie treści żołądkowej poprzez wypicie mleka lub alkoholu, w celu zmniejszenia ilości larw otorbionych.

Profilaktyka:
  • uświadomienie o konieczności badania przed spożyciem mięsa wieprzowego i dziczyzny
  • unikanie skarmiania zwierząt odpadami mięsnymi
  • wiedza o tym, że obróbka termiczna nie do końca zabezpiecza całkowicie przed zarażeniem
  • unikanie spożywania surowych mięs oraz tych, które nie zostały przebadane przez weterynarza
Źródło:
J. Daniluk, G. Jurkowska, Zarys chorób wewnętrznych dla studentów pielęgniarstwa, Czelej, Lublin 2005
Strona internetowa Powiatowej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Gnieźnie

Katarzyna Ziaja

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA