Badaniem mikroskopowym można stwierdzić łagodny rozrost gruczołu krokowego u około 50% mężczyzn w wieku 60 lat i aż u 80% w wieku lat 80. Nie oznacza to jednak, że u wszystkich pacjentów wystąpią objawy.
Na czym polega łagodny rozrost gruczołu krokowego?
Patologia ta polega na zwiększeniu się ilości komórek tworzących gruczoł krokowy, zwłaszcza elementów gruczołowych i podścieliska łącznotkankowego, głównie płata środkowego. Chociaż ilość komórek ulega zwiększeniu, nie jest to proces nowotworowy i nie zagraża życiu człowieka. Rosnący gruczoł utrudnia natomiast odpływ moczu i zmniejsza komfort życia pacjenta.
Dotychczas nie ustalono jednoznacznie, co wywołuje tę chorobę. Podejrzewa się przede wszystkim wpływ męskich hormonów płciowych i zmiany naczyniowe.
Jakie są objawy?
Utrudnienie odpływu moczu manifestuje się zwężeniem jego strumienia, częstą potrzebą korzystania z toalety (oddawanie moczu „po trochu”), w tym także w nocy, i brakiem całkowitego opróżnienia pęcherza.
Niektórzy pacjenci skarżą się także na uczucie gwałtownego parcia na mocz i ból w czasie jego oddawania. W przewlekłej postaci choroby może dojść do uszkodzenia dróg moczowych i mimowolnego, kroplowego wycieku moczu z cewki.
Gdzie należy szukać pomocy?
Opiekę nad pacjentem sprawuje lekarz urolog. Podstawą działania jest rozmowa z pacjentem i ocena nasilenia dolegliwości, a także ich wpływu na komfort pacjenta. Lekarz bada także gruczoł krokowy pacjenta palcem przez odbytnicę. Nie jest to przyjemne badanie, ale absolutnie konieczne do oceny zaawansowania procesu i ustalenia wskazań do leczenia.
Z badań dodatkowych pomocna jest ocena stężenia swoistego antygenu sterczowego (PSA) w surowicy. PSA jest cząsteczką wydzielaną przez komórki gruczołu krokowego, której obecność oznacza się wykonując badanie krwi. Jej podwyższony poziom może wskazywać na obecność komórek nowotworowych i skłania do rozszerzenia diagnostyki o biopsję (nakłucie i pobranie próbki do badań).
Czytaj: Co warto wiedzieć o raku prostaty?
Jakie są możliwości leczenia?
Zaleca się zmniejszenie przyjmowania płynów w godzinach wieczornych i ograniczenie spożycia alkoholu i kawy. W łagodnych przypadkach pomocne są preparaty roślinne jak np. wyciąg z kory śliwy afrykańskiej lub korzenia pokrzywy.
Jeśli lekarz uzna, że wskazana jest farmakoterapia, to stosuje się przede wszystkim leki z grupy alfa1-blokerów, które ułatwiają oddawanie moczu i szybko przynoszą ulgę. U niektórych pacjentów skuteczna może też być terapia hormonalna, mająca na celu ograniczenie działania testosteronu na gruczoł krokowy. W przypadkach dużego nasilenia objawów lub ich utrzymywania się, zmniejsza się masę prostaty zabiegowo przez specjalną sondę.
Czytaj również: Wstydliwe choroby odbytu
Źródło: „Urologia” pod red. Andrzeja Borkowskiego PZWL
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
