Miody spadziowe, to te z miodów, które przez większość uznawane są za najbardziej szlachetne, co odzwierciedla się również w ich cenie. Mają dość wyszukany smak, co sprawia, że nie każdy jest w stanie docenić jego walory. W zależności od tego, z jakiej spadzi powstały miody – wyróżniamy miód ze spadzi iglastej i miód ze spadzi liściastej – który niestety jest u nas rzadko spotykany.
Rosa miodowa...
to inna nazwa spadzi. Spadź to lepka, słodka „wydzielina” roślinna, występująca na igłach i liściach drzew. Pojawia się zazwyczaj w porze letniej, a jej skład stanowią soki z uszkodzonych komórek rośliny oraz odchody mszyc, miodówek, czerwców i innych tego rodzaju owadów. Taką spadź zbierają pszczoły, po to, aby wytworzyć miód pełen zdrowotnych właściwości...
Miód ze spadzi iglastej
Spadź wykorzystywana przez pszczoły do tego rodzaju miodu, pochodzi z jodeł, sosen i świerków. Jednak nie jest to miód czysto spadziowy, ponieważ zawiera także małe ilości nektaru kwiatowego. Miód ze spadzi iglastej ma ciemny kolor – od szarozielonkawego po czarny.
Jego jaśniejsza barwa, jest charakterystyczna dla miodu wiosennego, zaś ciemniejsza dla letniego. Gdy miód spadziowy ulegnie krystalizacji, staje się ciemnobrązowy i ma drobnoziarnistą konsystencję. Jego zapach określa się jako słodowy, z wyraźną korzenną nutą. Z kolei aromat i posmak żywiczny ma miód ze spadzi jodłowej. W smaku miody spadziowe nie są aż tak słodkie, jak inne miody. Dostrzega się w nich nutę smaku żywicy.
Miody ze spadzi iglastej uznaje się za naturalne antybiotyki. Znajdują one zastosowanie we wspomaganiu leczenia infekcji górnych dróg oddechowych, przeziębień, zapaleń płuc i oskrzeli, a nawet gruźlicy. Oprócz tego, niektórzy zalecają przyjmowanie miodu spadziowego iglastego przy astmie, chorobach zapalnych jelit, biegunkach, chorobach serca i naczyń, zapaleniu pęcherza, nerek, kamicach, problemów z prostatą, stawami, a także infekcjach skórnych (jako „maść” i okład).
Miód ze spadzi liściastej
W Polsce miód ten występuje bardzo rzadko. Pszczoły pozyskują go ze spadzi z liści topoli, brzozy, buka lub lipy. Domieszkę do tego miodu stanowi rosa miodowa zebrana z traw, zbóż i liści drzew owocowych. Jego paleta barw mieści się między kolorem zielonkawoherbacianym, a jasnobrązowym. Gdy miód ulega krystalizacji – ciemnieje, a jego konsystencja staje się średnioziarnista. Cechuje się subtelnym smakiem, lekko żywicznym, cierpkim.
Ze względu na odmienność źródła pochodzenia miodu, będzie miał on inne zastosowanie w apiterapii. Nie ma tak silnych właściwości antybiotycznych, jak miód ze spadzi iglastej.
Zalecany jest w chorobach układu moczowego, jako środek moczopędny, przeciwzapalny i słabo dezynfekujący. Ponadto wspomaga detoksykację wątroby i usprawnia pracę jelit.
Mikstura na dolegliwości wątrobowe:
Potrzebne będą:
- szklanka ciepłej – ale nie gorącej – słabej herbaty,
- łyżeczka miodu ze spadzi liściastej,
- sok z połowy cytryny, które mieszamy razem i pozostawiamy na chwilę, by wszystkie składniki dokładnie się połączyły.
Miksturę spożywa się dwa razy dziennie – rano i wieczorem, jako środek łagodzący dyskomforty wątrobowe, spowodowane infekcjami wirusowymi. Po wypiciu zaleca się ułożyć w pozycji na prawym boku.
Na podstawie:
Pucek Robert, Leczenie miodem, czyli praktyczne wykorzystanie miodu w aptece domowej i w pielęgnacji ciała, Baobab, Warszawa 2007
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
