Dieta bezglutenowa nie jest łatwa do utrzymania. Jest też droższa niż normalna zdrowa dieta. Jej skuteczność szacowana jest od 70 do 93%.
Przyczyny braku skuteczności diety bezglutenowej:
- wysokie koszty,
- trudności w dobrze produktów,
- „ukryty” gluten w produktach, które teoretycznie glutenu nie zawierają,
- niechęć ze strony pacjentów - dieta bezglutenowa może się "znudzić".
Znacznie lepsze wyniki uzyskują dzieci, im starsi pacjenci z celiakią tym gorzej utrzymują dietę. Nie bez znaczenia są również czynniki kulturowe, na przykład spożywanie komunii pod postacią opłatka. Może się wydawać, że to niewielka ilość glutenu, a jednak dla osób z celiakią jest szkodliwa. Jeden opłatek zawiera około 25 mg gliadyny na 0,5g, a osoby chore na celiakię nie mogą spożywać produktów, które zawierają więcej niż 10mg gliadyny na 1000 g.
Polecamy: Moja dieta bezglutenowa - historia choroby
Gdzie naukowcy szukają nadziei dla osób z celiakią?
Z tych względów prace nad nowymi sposobami leczenia celiakii nie ustają.
Rozważane są trzy strategie postępowania:
- próba neutralizacji glutenu zawartego w diecie,
- zmniejszenie wchłaniania się glutenu ze światła jelita do błony śluzowej jelita,
- modulacja odpowiedzi immunologicznej.
Jednym z pomysłów jest wyhodowanie nowych odmian zbóż tak by nie zawierały szkodliwych białek. Kolejnym jest podawanie substancji, które wiązałyby gluten i w ten sposób go neutralizowały. Najwięcej uwagi poświęca się natomiast suplemantacji enzymów. Enzymy podaje się już w nietolerancji laktozy oraz w niedoczynności zewnątrzwydzielniczej trzustki, więc jest to sprawdzona metoda. Gluten przez ludzi nie jest trawiony, ale rośliny i mikroorganizmy posiadają enzymy, które są w stanie go strawić. Problemem jest znalezienie takich enzymów, które same nie ulegałyby strawieniu albo dezaktywacji w żołądku. Obecnie badane są dwa leki AN-PEP oraz ALV003 Alvine Pharmaceuticals.
Czytaj też: A wszystkiemu winien gluten...
W II-fazie badań klinicznych jest natomiast substancja - laratozide, która zmniejsza przepuszczalność błony śluzowej jelita i ogranicza przedostawania się glutenu do tkanek położonych głębiej oraz osłabia odpowiedź zapalną.
Innym polem działania nauki jest modulowanie odpowiedzi immunologicznej w celiakii, poprzez działanie na substancje hamujące działanie cytokin. Badana jest cząsteczka o symbolu CCX282-B.
Badania te dają nadzieję na to, że w niedalekiej przyszłości rozszerzą się możliwości leczenia celiakii.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
