Kość promieniowa i staw promieniowo-nadgarstkowy
Długa kość promieniowa obok łokciowej, należy do kości przedramienia. Ma dwie nasady – bliższą i dalszą, a między nimi znajduje się tzw. trzon. Bliższą stanowi głowa kości promieniowej, której dołek stawowy wchodzi w skład stawu łokciowego. Od trzonu oddziela ją szyjka. Nasada dalsza jest masywniejsza i ma powierzchnię stawową nadgarstkową. Połączenie kości promieniowej z nadgarstkiem nosi nazwę się stawu promieniowo-nadgarstkowego. Główka tego stawu składa się z trzech kości nadgarstka – księżycowatej, trójgraniastej i łódeczkowatej. Panewką jest wspomniana już powierzchnia stawowa nadgarstkowa na kości promieniowej. W stawie tym odbywają się ruchy prostowania, zginania, przywodzenia i odwodzenia.
Objawy i rozpoznanie złamania
Objawy to:
- ograniczona ruchomość lub nieprawidłowe ruchy w stawie spowodowane m.in. bólem
- obrzęk
- nienaturalne ułożenie kości
- trzeszczenia odłamów kostnych
- krwiaki
- otarcia skóry
Przy złamaniu dalszego końca kości promieniowej może dojść jeszcze do innych urazów, jak np. uszkodzenia ścięgien i chrząstki oraz złamanie kości łódeczkowatej.
Leczenie i rehabilitacja
Proste złamania leczy się nieinwazyjnie za pomocą opatrunku gipsowego przez 4-6 tygodni. Unieruchomienie nie może trwać za długo, gdyż może owocować ograniczeniem ruchomości w stawie łokciowym. Niestety w przypadku pacjentów z osteoporozą, urazy te często się komplikują i dochodzi do złamań wieloodłamowych i śródstawowych. Trzeba je dobrze nastawić. Wykonuje się przezskórne stabilizowanie drutami Kirschnera oraz zewnętrze zespolenia.
Kość w osteoporozie jest niewdzięcznym „materiałem operacyjnym”, a więc leczenie zabiegowe jest bardzo trudne. Testuje się również „cementowanie” zniszczonej kości.
Rehabilitacja zależy od rodzaju i ciężkości złamania. Na pewno po zdjęciu gipsu nie można obciążać ręki i na siłę podejmować ćwiczeń. Warunkiem rehabilitacji ruchowej jest pełny zrost kości. Dobrze, gdy skonsultujemy się w tej sprawie z fizjoterapeutą lub lekarzem rehabilitacji. Skierowanie do nich możemy uzyskać od swojego lekarza POZ. Na początek wykonuje się proste ćwiczenia np. zaciskanie pięści, zaciskanie piłeczki w dłoni, by zapobiegać przykurczom. Wskazane są także zabiegi fizykoterapeutyczne. Przed ćwiczeniami można wykonać krioterapię w postaci okładów żelowych lub worka z lodem. W celu przyspieszenia gojenia tkanek i zrostu złamania pomocnym będzie zastosowanie pola magnetycznego. W łagodzeniu bólu może być przydatna TENS - przezskórna elektryczna stymulacja nerwów. Na blizny dobrze jest zastosować laser, ultradźwięki i lampę Solux z niebieskim światłem.
Źródło:
Marek Synder, Tomasz Bara, Znaczenie osteoporozy w praktyce ortopedycznej, Przegląd Menopauzalny 2/2003
Katarzyna Ziaja
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
