O budowie Twojego szkieletu oraz jego wytrzymałości decydują w znacznej mierze geny, jednak styl życia nie pozostaje bez wpływu na kościec. Zatem to, co zainwestujesz w swój organizm w młodości zaprocentuje lepszą pozycją wyjściową na przeciwstawienie się naturalnemu procesowi utraty masy kostnej w podeszłym wieku.
Krok pierwszy: identyfikacja czynników ryzyka
Sprawdź, czy występują u ciebie czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia osteoporozy. Wśród najważniejszych wymienić należy wiek, płeć żeńską (ten czynnik odpada na starcie), niewłaściwą dietę, nadmierne spożycie alkoholu, palenie tytoniu, występowanie osteoporozy w rodzinie, przyjmowanie niektórych leków (np. kortykosteroidów), brak aktywności fizycznej.
Krok drugi: wyeliminuj czynniki ryzyka
- Zadbaj o prawidłowo zbilansowaną dietę, dostarczającą organizmowi składników niezbędnych do budowy kości.
Co przez to rozumieć? Przede wszystkim odpowiednią podaż wapnia. Prawidłowo powinno się spożywać 1000 – 1200 mg na dobę tego kluczowego dla kości pierwiastka. Najważniejszym źródłem wapnia jest mleko i jego przetwory: jogurty, kefiry, białe sery. Jedna szklanka mleka zawiera 300 mg wapnia.
Ale to nie wszystko. Żeby wapń prawidłowo wchłaniał się w przewodzie pokarmowym niezbędna jest witamina D, więc należy ją również uwzględnić i suplementować oraz przebywać sporo na świeżym powietrzu (witamina D jest produkowana w skórze pod wpływem światła słonecznego). W metabolizmie kości ważną rolę odgrywa także fosfor, bor, cynk i żelazo oraz witaminy A, C i K.
- Rzuć palenie.
- Ogranicz spożycie alkoholu.
- Przestrzegaj zaleceń lekarza dotyczących innych chorób, które, zaniedbane, mogą nasilać osteoporozę.
Krok trzeci: profilaktyka wtórna
Jeżeli już dotknie cię osteoporoza, koniecznie podejmij działania mające na celu zminimalizowanie jej niekorzystnych następstw. Chodzi tu głównie o zapobieganie złamaniom, tak częstym przy tej chorobie. Powinieneś zatem, poza podjęciem leczenia osteoporozy, zadbać o dobrą kondycję fizyczną przez regularne ćwiczenia i aktywność ruchową. Nie musi być ona wielka, ale koniecznie systematyczna, minimum codzienny, półgodzinny spacer. Unikaj upadków i sytuacji zwiększających ryzyko upadku – chodzenia po nierównych lub śliskich, czy też oblodzonych powierzchniach. Jeśli jesteś osobą starszą lub masz problemy z poruszaniem się – postaraj się o towarzystwo podczas spacerów – asekuracja drugiej osoby pozwoli uniknąć upadku. Pomyśl także o zaopatrzeniu się w odpowiedni sprzęt, taki jak laska, chodzik, itp.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
