Refluks dwunastniczo-żołądkowy – czym jest i jak leczyć?

Żołądek i inne organy/fot. Fotolia
Sprawdź, czym jest refluks dwunastniczo-żołądkowy, jak go rozpoznać, dlaczego pokarm cofa się do żołądka, jak leczyć refluks i co można jeść, gdy mamy do czynienia z tym schorzeniem.
/ 17.03.2016 09:52
Żołądek i inne organy/fot. Fotolia

Czym jest refluks dwunastniczo-żołądkowy?

Pod pojęciem refluksu dwunastniczo-żołądkowego kryje się dolegliwość charakteryzująca się cofaniem żółci oraz soków trzustkowych poprzez odźwiernik do żołądka.

Żółć oraz soki trzustkowe mieszają się z kwasem solnym oraz pepsynogenem, powodując zachwianie równowagi odczynu pH.

Za poprawne przemieszczanie się pokarmu  z żołądka do dwunastnicy oraz zapobieganie cofania się pokarmu związanego z żołcią i sokami trzustkowymi odpowiedzialny jest mechanizm koordynacji żołądkowo-odźwiernikowo-dwunastniczej. Jeżeli mechanizm nie funkcjonuje poprawnie, mamy wówczas do czynienia z refluksem dwunastniczo-żołądkowym.

Dlaczego pokarm się cofa?

Do przyczyn cofania się treści dwunastnicy do żołądka można zaliczyć:

  • odwrócony gradient stężeń, tzn. treść pokarmowa cofa się z obszaru o wyższym ciśnieniu do obszaru o niższym ciśnieniu,
  • nadmierna relaksacja odźwiernika,
  • zaburzenia w wyrównywaniu różnicy ciśnień,
  • zmniejszenie częstotliwości skurczów perystaltycznych (ruchów robaczkowych),
  • zmniejszenie siły perystaltyki,
  • zmiana motoryki odźwiernika,
  • uszkodzenie komórek endokrynnych typu D zawartych w błonie śluzowej żołądka – odpowiedzialne za wydzielanie somatostatyny. Somatostatyna z kolei odpowiedzialna jest za hamowanie wydzielania gastryny.

W przypadku zaburzenia wydzielania somatostatyny wzmożona jest produkcja kwasu żołądkowego, który działa drażniąco na błony śluzowe.

Nie tylko refluks

Zmiany, które towarzyszą refluksowi dwunastniczo-żołądkowemu, to m.in.:

  • rozrost (hiperplazja) dołeczków żołądkowych,
  • rozszerzenie naczyń i zastój krwi w powierzchnej sieci kapilarnej.

Żółć przedostająca się wpływa na zaburzenie wydzielania prostaglandyn. Prostaglandyny odpowiedzialne są za aktywność mechanizmów obronnych błony śluzowej żołądka.

Refluksowi dwunastniczo-żołądkowemu może towarzyszyć również refluks żołądkowo-przełykowy. W przypadku takiej dolegliwości mamy do czynienia z refluksem dwunastniczo-żołądkowo-przełykowym. Ciśnienie panujące w żołądku jest znacznie wyższe niż w przełyku. W przypadku źle funkcjonujących „odnóg” przepony (system dodatkowych zwieraczy zewnętrznych) następuje cofanie treści pokarmowej. Zjawisko refluksu następuje w przypadku nieprawidłowej kompensacji ciśnień: żołądek – przełyk poprzez mechanizm wpustowy.

Wróćmy jednak do refluksu dwunastniczo-żołądkowego.

Zobacz też dział Refluks

Jakie badania powinny być wykonane w celu diagnozy refluksu dwunastniczo-żołądkowego?

  1. Badanie endoskopowe – to badanie może być kwestią sporną, ponieważ pojawienie się żółci podczas badania endoskopowego nie musi świadczyć od razu o refluksie dwunastniczo-żołądkowym. Wystąpienie żółci w żołądku może być również spowodowane podrażnieniem końcówką endoskopu.
  2. Scyntygrafia – wprowadzenie radioizotopu a następnie zobrazowanie przez gamma kamerę.
  3. 24 godzinne badanie pH-metria.
  4. Bilimetria - ambulatoryjne monitorowanie metodą spektrofotometryczną – system Bilitec 2000.

Leczenie refluksu dwunastnico-żołądkowego, czyli o diecie

Leczenie farmakologiczne refluksu dwunastniczo-żołądkowego odbywa się przy użyciu leków.

Ważnym etapem w leczeniu jest zmiana nawyków żywieniowych. Rozsądna dieta pozwala zminimalizować objawy refluksu dwunastnico-żołądkowego.

Dieta powinna składać się z 5 posiłków dziennie (mniejszych ilościowo) oraz minimum 2,5 litra wody pitej na dzień.

Należy wykluczyć z diety tłuszcze takie jak: margaryna, smalec, olej rzepakowy i oczywiście potrawy smażone i wędzone – najlepiej zastąpić je oliwą z oliwek. Masło można spożywać w ograniczonych ilościach (ważne, by na nim nie smażyć).

Można jeść chudy drób, ale należy unikać tłustego drobiu (np. mięsa z kaczki, gęsi, wieprzowiny, podrobów, pasztetów).

Z ryb warto wybrać te chude, np.: dorsza, pstrąga, mintaja, karpa. Należy wyeliminować z diety ryby w konserwach i zalewach.

Należy ograniczyć sery tłuste i topione.

Napoje, które podrażniają błonę śluzową, to m.in. : mocna kawa, kakao, mocna herbata (zarówno gorzka, jak i słodzona).

Z węglowodanów warto sięgać po: chleb pszenno-żytni lub pieczywo graham, drobne makarony oraz ryż paraboliczny, brązowy, basmati.

Należy zminimalizować spożycie czekolady, wyrobów czekoladowych, ciast, tortów i bitej śmietany lub stopniowo wyeliminować je z pożywienia.

Wykluczamy warzywa takie jak: sałata, ogórki, kalafior, kapusta, brukselka, fasola szparagowa i owoce cytrusowe takie jak np. cytryny, pomarańcze, ananasy, grejpfruty, pomarańcze.

Przypraw takie jak: curry, czerwona papryka i pieprz można używać w ograniczonych ilościach. Chilli należy całkowicie wykluczyć.

Zabronione są napoje gazowane. Alkohol nie jest wskazany. Nikotyna, kawa i inne używki całkowicie wykluczamy.

Należy obserwować swoje samopoczucie oraz dolegliwości po przyjęciu posiłku – tylko taki sposób pozwoli na ułożenie racjonalnej diety.

Zobacz też: Dieta w refluksie żołądkowo-jelitowym

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA