Kolejną różnicą w sposobie, w jaki pary radzą sobie z kuracjami płodności, jest stopień zaangażowania się w sam proces leczenia. Kobiety znacznie częściej są poddawane badaniom lekarskim. Ponieważ biologia reprodukcyjna kobiet jest znacznie bardziej złożona niż mężczyzn, przechodzą one więcej badań diagnostycznych. To zwykle kobietom zapisuje się leki na płodność. Kobiety poddają się powtarzającym się badaniom ultrasonograficznym i procedurom ginekologicznym.
Nie oznacza to, że mężczyźni nie są poddawani trudnym i bolesnym badaniom i procedurom, szczególnie wtedy, gdy diagnozą jest problem czynnika męskiego. Biopsje jąder, korekta żylaków powrózka nasiennego i odwrócenie wazektomii często powodują znaczny dyskomfort fizyczny, a powtarzające się analizy nasienia są dość przykre dla wielu mężczyzn.
Mimo to, nawet w przypadkach niepłodności męskiej, to partnerka nosi dziecko w swoim łonie, a w konsekwencji jej ciało i funkcjonowanie hormonalne ciągle jest głównym przedmiotem badań lekarskich i interwencji. Także wynik leczenia zwykle manifestuje się w ciele kobiety, często dając w rezultacie poczucie odpowiedzialności i zawodu ze strony kobiety, nawet jeżeli problemem są plemniki jej partnera.
Polecamy: Jak leczyć zaburzenia płodności?
Różnice w przeżywaniu badań medycznych i leczenia oznaczają często, że kobiety doświadczają więcej stresu i smutku niż ich partnerzy. Podczas gdy i kobiecie, i mężczyźnie trudno jest uporać się z niepłodnością, to najczęściej emocje kobiety są podczas leczenia wystawione przez cały czas na poważną próbę. I dlatego, kiedy para decyduje, czy uciec się do takiej opcji leczenia, jak zapłodnienie in vitro, mężczyzna często spodziewać się będzie, że to jego partnerka podejmie ostateczną decyzję, ponieważ to jej ciało i jej życie zostanie poddane największemu wstrząsowi podczas leczenia.
Musisz wziąć te różnice pod uwagę, kiedy starasz się zrozumieć swoje, i swojego partnera, reakcje stresowe i sposoby radzenia sobie z nimi. Trzeba też pamiętać, że doświadczenie poddania się medycznemu wspomaganiu płodności ma charakter zarówno fizyczny, jak również emocjonalny. Jeżeli leczenie zawodzi, bardzo często czujesz, że to Twoja, albo Twojego partnera, wina — że któreś z Was zrobiło coś źle lub nie poradziło sobie ze stresem. To tylko wzmaga cierpienie z powodu niepłodności.
Przeczytaj też: In vitro - na czym polega sztuczne zapłodnienie?
Fragment pochodzi z książki „Niepłodność. Szkoła przetrwania” Judith C. Daniluk (Wydawnictwo Helion, 2009). Publikacja za wiedzą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
