Najlepsze rezultaty leczenia psychozy uzyskuje się przy równoczesnym stosowaniu leków oraz wsparcia psychosocjalnego – mówi doc. Joanna Meder, ekspert programu „Odnaleźć Siebie” – Nie należy zapominać też o podejmowaniu działań na rzecz zapobiegania nawrotom choroby.
Leczenie farmakologiczne
Stosowanie leków antypsychotycznych przyczynia się do ustępowania objawów psychozy. Dłuższe ich przyjmowanie pozwala na stabilizację stanu psychicznego chorego, a nawet może zabezpieczyć go przed nawrotem psychozy. Leki antypsychotyczne wpływają na substancje chemiczne produkowane i działające w mózgu tzw. neuroprzekaźniki, z których najistotniejszym jest dopamina. W rezultacie zostaje zwiększona odporność na stres i zmniejszone objawy psychozy.
Formy psychosocjalne
Spośród form psychosocjalnych najczęściej wykorzystuje się psychoedukację, terapię systemową, trening i pomoc w codziennych czynnościach życiowych oraz uczestnictwo w grupach wsparcia. Psychoedukacja, którą objęci są chorzy oraz ich rodziny dotyczy przyczyn psychoz, ich objawów i sposobów leczenia. Terapia systemowa polega na leczeniu całej rodziny. Choroba jednego z jej członków ma wpływ na jej funkcjonowanie. Częsta izolacja chorych może powodować zapominanie jak wykonuje się codzienne czynności, dlatego też stosowany jest trening. Grupy wsparcia pomagają zarówno osobom chorym, jak i członkom ich rodzin czy bliskim przyjaciołom.
Chory – zapobieganie nawrotom psychozy
Nie należy też przerywać zażywania leków na własną rękę. Pacjent może zapobiegać nawrotom psychozy poprzez zgłębianie wiedzy na temat choroby i sposobów radzenia sobie z nią. Ważna jest też świadomość „zwiastunów nawrotu” psychozy. Nauczenie się rozpoznawania objawów poprzedzających chorobę pozwala na szybkie udanie się do lekarza. Chory powinien unikać spożywania alkoholu i brania narkotyków.
Bliskie osoby z otoczenia chorego – zapobieganie nawrotom psychozy
Bliskie osoby mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia nawrotu psychozy poprzez pomoc w dotarciu do lekarza psychiatry, udział w sesjach psychoedukacyjnych, zachęcanie chorego do przyjmowania leków i konsultacji z lekarzem, nauczenie się zauważania „zwiastunów nawrotu” choroby oraz udział w grupach samopomocy. Ważne jest też odpowiednie podejście do choroby np. nie należy traktować choroby jako nieuleczalnej.
źródło: www.odnalezcsiebie.pl
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
