Choroba Parkinsona po raz pierwszy została opisana w 1817 roku przez londyńskiego lekarza Jamesa Parkinsona. Jednak dopiero 180 lat później brytyjska królowa Elżbieta II, przejęta ciężkością i popularnością choroby, ustanowiła oficjalny dzień poświęcony temu zagadnieniu i osobom cierpiącym z tego powodu. Na cześć odkrywcy Światowy Dzień Chorych Na Chorobę Parkinsona obchodzimy w dniu jego urodzin.
Światowy Dzień Chorych Na Chorobę Parkinsona ma na celu zwiększenie świadomości społeczeństwa co do przyczyn choroby, mechanizmu jej powstawania, najczęstszych objawów oraz możliwości leczenia. Święto chorych na Parkinsona ma także pomóc samym pacjentom, ich rodzinom i opiekunom. W trakcie Światowego Dnia Chorych Na Chorobę Parkinsona dowiadujemy się najnowszych doniesieniach naukowych z tej dziedziny.
Klasyczna triada objawów choroby Parkinsona to:
- bradykinezja, czyli spowolnienie ruchowe i zmniejszenie ilości i złożoności ruchów,
- sztywność mięśniowa, czyli zwiększenie napięcia mięśni utrudniające rozpoczęcie ruchu,
- drżenie występujące w spoczynku, zanikające w trakcie wykonywania ruchów.
Typowy początek choroby polega na narastaniu trudności w wykonywaniu precyzyjnych, drobnych ruchów. Następnie pacjent zauważa, że trudno jest mu rozpocząć ruch lub jakąś czynność. Zmienia się chód chorego (drobne, małe kroczki, czasem powłóczenie nogami), pismo (drobne literki, stawiane ciasno, blisko siebie), mimika (twarz maskowata, bez wyrazu, nie pokazuje ani smutku ani radości) oraz obniżenie zdolności intelektualnych.
Szacuje się, że choroba Parkinsona dotyczy 1% populacji ludzi od 40.-60. roku życia i częściej występuje u mężczyzn. W Polsce żyje około 60 tys. do 140 tys. osób z rozpoznaniem choroby Parkinsona.
Przyczyną choroby jest degeneracja komórek nerwowych w istocie czarnej w ośrodkowym układzie nerwowym produkujących neuroprzekaźnik - dopaminę. Dopamina jest niezbędna do przekazywania impulsów w układzie nerwowym i za pobudzanie mięśni do wykonania ruchu. Na początku choroba nie daje żadnych objawów, ponieważ ogromne możliwości kompensacyjne mózgu długo pokrywają deficyty. Kiedy mózg nie może nadrobić strat dopaminy, pojawiają się pierwsze objawy. Wtedy jednak ponad 70% komórek nerwowych wytwarzających dopaminę jest już martwych.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
