„Dobry cholesterol” jest popularnym określeniem lipoprotein o wysokiej gęstości, zwanych w skrócie HDL (od angielskiej nazwy High Density Lipoprotein). Jego właściwości chroniące przed chorobami serca są od dawna znane medycynie, jednak brak było do tej pory szczegółowych danych na temat mechanizmu tego protekcyjnego działania.
„Niestety do tej pory wiedzieliśmy bardzo niewiele na temat molekularnych mechanizmów tłumaczących ochronne działanie cząstek HDL.” – tłumaczy prof. W. Sean Davidson, prowadzący te badania – „Głównym powodem tego był kompletny brak informacji o strukturze i interakcjach HDL z innymi czynnikami zawartymi w ludzkim osoczu.”
Amerykańscy badacze postanowili wypełnić te lukę i za sprawą wyrafinowanych metod laboratoryjnych poznali dokładną budowę lipoprotein o wysokiej gęstości. Ustalono, że cząstka HDL przypomina klatkę z zawartym w środku ładunkiem tłuszczów. Prawie wszystkie lipoproteiny o wysokiej gęstości przyjmują taką strukturę, choć niektóre zmieniają swój wygląd w zależności od proporcji zawartych w nich tłuszczów. Najważniejszym elementem w tym układzie wydaje się jednak białko – apolipoproteina A-I (apo A-1) budujące niejako zewnętrzne rusztowanie „klatki”. Wszystkie procesy dotyczące metabolizmu cząstek HDL i jej oddziaływanie z czynnikami osoczowymi są zależne właśnie od tego białka i to ono odpowiada za sercowoprotekcyjne właściwości cholesterolu HDL.
Uzyskana wiedza posłuży z pewnością badaczom, którzy od dawna chcieli połączyć leczenie polegające na obniżaniu ilości „złego cholesterolu” z odwrotnym działaniem na cząsteczki HDL. Pierwszy krok na drodze do urzeczywistnienia tego marzenia został wykonany i opisany na łamach internetowego wydania Structural & Molecular Biology.
Zobacz też: Dlaczego HDL nazywamy "dobrym cholesterolem"?
Źródło: Science Daily/ kp
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
