• Ozon posiada właściwości bakteriobójcze (najsilniejsze ze wszystkich znanych i stosowanych środków bakteriobójczych), wirusobójcze i grzybobójcze.
• Polepsza utlenowanie tkanek, zwłaszcza niedotlenionych i gorzej odżywionych.
• Hamuje procesy zapalne.
• Użyty w wysokich stężeniach (3000-4000 µg/zabieg/chorego) – działa immunosupresyjnie.
• Użyty w niskich stężeniach (300-400 µg/zabieg/chorego) – zwiększa odporność, zarówno miejscową, jak i ogólną.
Kiedy ozon?
• choroby infekcyjne skóry,
• owrzodzenia podudzi i stóp,
• trudno gojące się rany i odleżyny,
• zespół stopy cukrzycowej
• wypryski,
• zaburzenia ukrwienia kończyn,
• ropnie i czyraki,
• trądzik,
• niegojące się i zakażone rany,
• oparzenia i odleżyny,
• przetoki skórne w zakażeniach kości,
• zgorzel gazowa,
• stany zapalne jelita grubego,
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
• przetoki jelitowe, trzustkowe i żółciowe,
• nieżyty żołądkowo-jelitowe,
• stwardnienie rozsiane,
• osteoporoza
• choroba zwyrodnieniowa stawów
Technika zależy od schorzenia
Zależnie od schorzenia, ozon może być stosowany w formie gazowej, jako mieszanina tlenowo-ozonowa
• na skórę
oraz w formie płynnej, rozpuszczony w soli fizjologicznej lub w wodzie destylowanej
• na skórę, do jam ciała, dojelitowo, dożylnie.
W celu uzyskania szybszego i lepszego efektu teapeutycznego, poszczególne zabiegi można łączyć.
Ozon w leczeniu ran
• Ozon jest rozpylany na ranę w formie gazowej lub płynnej, pod ciśnieniem. Pozwala to na mechaniczne oczyszczenie rany i jej dobrą penetrację, co dla miejscowego działania ozonu ma kluczowe znaczenie.
• W trakcie zabiegu, skóra wokół rany ulega nieznacznemu zaczerwienieniu, które jest wynikiem miejscowego przekrwienia tkanek i wkrótce po zabiegu ustępuje.
• Zbielenie niedokrwionych tkanek świadczy o ich utlenianiu przez ozon.
• Pod wpływem ozonu, tkanki martwicze oddzielają się szybciej niż pod wpływem tradycyjnych metodach leczenia ran.
• Rany leczone ozonem wykazują wybitną tendencję do ziarninowania i naskórkowania.
• Po 7 zabiegach ozonoterapii zwykle uzyskuje się oczyszczenie rany, ustąpienie objawów zakażenia oraz przyspieszenie gojenia.
• Zabiegi ozonowania przeprowadza się co drugi dzień; czas trwania jednego zabiegu: do 30 minut..
• W przypadku ran trudno gojących się i odleżyn stosuje się kąpiele ozonowe i/lub przymoczki zawierające naozonowane płyny infuzyjne i/lub dożylnie naozonowaną sól fizjologiczną.
• W przypadkach ran trudno gojących się i ropnych, mieszaninę tlenowo-ozonową można stosować miejscowo, dożylnie i domięśniowo.
Ozonoterapia w stwardnieniu rozsianym
Badania kliniczne potwierdzają korzystny wpływ ozonoterapii na przebieg stwardnienie rozsianego i to zarówno w jego postaci pierwotnie postępującej, jak i nawracająco-ustępującej. Terapię prowadzi się w tym wskazaniu dożylnie, podając pacjentowi naozonowaną sól fizjologiczną.
Ozonoterapia w zespole stopy cukrzycowej
Aż 70 000 pacjentów poradni diabetologicznych jest zagrożonych amputacjami z powodu martwicy stóp.
Ozonoterapia, odpowiednio wcześnie i prawidłowo stosowana, może powstrzymać rozwój martwicy, zapobiec zakażeniu kości i znacznie ograniczyć zakres amputacji.
Ozonoterapia w zapaleniu kości
W przewlekłych zapaleniach tkanki kostnej najlepsze efekty osiąga się łączeniem ozonoterapii miejscowej – mieszaniną tlenowo-ozonową, deponowaną bezpośrednio do uprzednio oczyszczonych przetok i ropni - z ozonoterapią dożylną.
Wysoką skuteczność ozonu stwierdza się m.in. w zapaleniu kości wywołanym bakteriami beztlenowymi, np. wokół endoprotezy dużych stawów. Leczenie w tych przypadkach jest utrudnione przez drażniące oddziaływanie elementów endoprotezy i cementu kostnego. U chorych, u których zapalenie to prowadzi do powstania ropni i przetok, ozonoterapię można łączyć z leczeniem farmakologicznym (np. antybiotykoterapią) lub chirurgicznym.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
