Rozmaryn lekarski jest głównie znany i wykorzystywany jako przyprawa kulinarna, ale ma on także spore znaczenie lecznicze. W lecznictwie wykorzystuje się liście tej rośliny. Zawierają one liczne związki, olejki eteryczne (cyneol do 30 proc.), flawonidy, kwasy wielofenolowe, trójterpeny, garbniki i goryczki.
Napary z liści rozmarynu wskazane są w zaburzeniach trawienia. Działają rozkurczowo w obrębie przewodu pokarmowego, słabo moczopędnie i wiatropędnie. Przywracają normalną perystaltykę jelit, zwiększają przepływ żółci z pęcherzyka żółciowego do dwunastnicy.
Oprócz tego mają działanie wzmacniające. Osobom wyczerpanym i rekonwalescentom zaleca się picie naparu z łyżeczki suchych liści na szklankę wrzątku, po ćwierć szklanki 3 razy dziennie przez kilka dni. Ma to na celu podwyższenie sprawności i ogólne wzmocnienie organizmu.
Podobna kuracja zalecana jest również w stanach skurczowych jelit, niedokwaśności i pomocniczo w kamicy żółciowej.
Korzystne są również kąpiele w naparze przygotowanym z 50 gramów ziół na 2 litry wody, który wlewa się do połowy objętości wanny. Nie powinny one jednak trwać dłużej niż 10-15 minut. Kąpiele te są pobudzające i odświeżające, a dzięki właściwościom bakteriobójczym dezynfekują skórę (zabijają paciorkowce i gronkowce).
Jedynym przeciwwskazaniem do przyjmowania doustnego naparu z rozmarynu jest menstruacja i ciąża (zwiększa krwawienie). Duże dawki mogą nawet spowodować poronienie.
W uprawie domowej rozmaryn nie jest specjalnie wymagający. Należy zapewnić mu wystawę południową, a w ostateczności wschodnią lub zachodnią.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
