Samobadanie piersi
Samobadanie piersi powinno być przeprowadzane przez każdą kobietę, która ukończyła 20. rok życia. Wykonuje się je raz w miesiącu, najlepiej kilka dni po miesiączce, kiedy to piersi nie są obrzmiałe i z łatwością można w nich wyczuć ewentualne zmiany. Interpretacja wykrytych zmian w dużej mierze zależy od doświadczenia w samobadaniu. Kobieta, która bada swoje piersi od wielu lat i doskonale zna ich prawidłową strukturę, od razu wie, czy wyczuła zmianę fizjologiczną czy guzek świadczący o chorobie. Oto zmiany, które mogą cię zaniepokoić:
- Ból piersi – choć uciążliwy zwykle nie jest groźny, świadczy przede wszystkim o zmianach hormonalnych zachodzących w twoim organizmie. U większości kobiet pojawia się kilka dni przed miesiączką,
- Niewielkie zgrubienia – jeśli wyczujesz u siebie małe zgrubienia, obserwuj, czy ich wielkość zmienia się w czasie cyklu. U niektórych kobiet przed miesiączką pojawiają się niewielkie zmiany, które zmniejszają się lub zupełnie znikają po menstruacji,
- Guzki nie zmieniające wielkości podczas cyklu lub zmiany kształtu jednej z piersi – są to zmiany niepokojące, mogące świadczyć o rozwoju nowotworu,
- Wyciek z brodawki – może być jedynie przyczyną nadmiaru prolaktyny, ale czasem występuje też przy chorobach nowotworowych piersi. Szczególnie niepokojąca jest wydzielina podbarwiona krwią.
Mammografia i USG piersi
Oba te badania pozwalają na wykrycie zmian zanim zaczną być one wyczuwalne w samobadaniu. USG piersi wykonuje się przed ukończeniu 40. roku życia, a mammografię po 40. roku życia. Badania te są bezpieczne dla kobiety i nie wymagają żadnych specjalnych przygotowań. Ważne jest pamiętanie o regularnym wykonywaniu badań, gdyż daje to pewność, że ewentualne zmiany nowotworowe zostaną w porę wykryte.
Polecamy: Współżycie seksualne a rak szyjki macicy
Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa
Biopsję wykonuje się już po wykryciu guza, aby ocenić jego budowę morfologiczną. Chirurg wprowadza do guza cienką igłę (jeśli guz nie jest wyczuwalny, używa się USG), po czym aspiruje część jego zawartości. Następnie pobrane komórki ogląda się pod mikroskopem. Wadą tej metody jest fakt, że pobrane są tylko pojedyncze komórki, a nie kawałek tkanki. Komórki te mogą być mało reprezentatywne i nie dawać jednoznacznego wyniku. Dlatego też częściej wykonuje się biopsję aspiracyjną gruboigłową.
Biopsja aspiracyjna gruboigłowa
Biopsja gruboigłowa pozwala na lepszą ocenę guza niż w przypadku biopsji cienkoigłowej. Pobierany jest fragment tkanki, dzięki czemu można określić, czy rak jest naciekający oraz zbadać stopień rozwoju nowotworu. Do biopsji gruboigłowej używa się grubej igły bioptycznej. Ze względu na jej dużą średnicę do biopsji gruboigłowej zwykle znieczula się miejscowo skórę.
Dowiedz się więcej: Jak znaleźć pomoc w walce z rakiem?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
