Co świadczeniodawca wiedzieć powinien

Świadczeniodawca to podmiot udzielający świadczeń - gabinet, poradnia, przychodnia, szpital etc., mający umowę z NFZ.
/ 06.01.2010 08:48
Świadczeniodawca to podmiot udzielający świadczeń - gabinet, poradnia, przychodnia, szpital etc., mający umowę z NFZ.

Co świadczeniodawca wiedzieć powinien

Obowiązki świadczeniodawcy
  • Udzielanie świadczeń zdrowotnych z zachowaniem należytej staranności oraz zgodnie z zasadami etyki zawodowej. 
  • Przestrzeganie praw pacjenta.
  • Osobiste wykonywanie świadczeń przez uprawnione osoby, posiadające odpowiednie kwalifikacje.
  • Udzielanie świadczeń w pomieszczeniach odpowiadających określonym wymaganiom, wyposażonych w aparaturę i sprzęt medyczny posiadający stosowne certyfikaty, atesty lub inne dokumenty potwierdzające dopuszczenie aparatury i sprzętu medycznego do użytku. 
  • Podanie do wiadomości pacjentów, w widocznym miejscu, informacji o godzinach i miejscach udzielania świadczeń, a w przypadku świadczeń ambulatoryjnych także informacji o personelu udzielającym świadczeń. Miejsce to należy oznaczyć tablicą ze znakiem graficznym NFZ. W przypadku, gdy w jednym budynku są także inne podmioty, znak graficzny NFZ powinien być umieszczony w sposób jednoznacznie wskazujący, który z podmiotów udziela świadczeń na podstawie umowy z Funduszem.
  • Podanie do wiadomości pacjentów:  trybu składania skarg i wniosków; wykazu praw pacjenta; numerów telefonów alarmowych ratownictwa medycznego, to jest numerów: "112" i "999"; adresu oraz numeru telefonu rzecznika praw pacjenta oraz numeru bezpłatnej infolinii Biura Praw Pacjenta przy ministrze zdrowia; informacji o możliwości i sposobie zapisania się na listę oczekujących na świadczenie.
  • Rejestracja pacjentów na podstawie zgłoszenia, w szczególności: osobistego, telefonicznego lub za pośrednictwem osoby trzeciej.
  • Przyjmowanie pacjentów w ustalonym terminie. W razie zmiany terminu należy poinformować pacjenta o tej zmianie w każdy dostępny sposób.
  • Prowadzenie listy oczekujących na udzielenie świadczenia, zgodnie z ustawą i stosownymi przepisami.
Zasady postępowania lekarzy ubezpieczenia zdrowotnego w ramach realizacji umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia
  • Lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego jest każdy lekarz udzielający świadczeń w ramach umowy z NFZ.
  • Za badania diagnostyczne płaci świadczeniodawca, który na nie kieruje. Badanie diagnostyczne należy wykonać na skierowanie od lekarza i w miejscu przez niego wskazanym. Inaczej odbędzie się ono na koszt pacjenta.
  • Lekarz, kierując pacjenta do poradni specjalistycznej lub do szpitala, dołącza do skierowania wyniki badań diagnostycznych i przeprowadzonych konsultacji, a także istotne informacje o dotychczasowym leczeniu specjalistycznym lub szpitalnym, oraz zastosowanym leczeniu.
  • W razie braku możliwości dalszej opieki w danej poradni specjalistycznej, lekarz może skierować pacjenta do innego specjalisty tej samej specjalności, uwzględniając dotychczasowe wyniki badania i leczenia.  
  • Lekarz w poradni specjalistycznej zobowiązany jest do pisemnego, nie rzadziej niż co 12 miesięcy, informowania lekarza kierującego i lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pod opieką którego znajduje się pacjent, o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, w tym okresie ich stosowania i dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych.
  • Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej może kontynuować leczenie farmakologiczne zastosowane przez lekarza w poradni specjalistycznej, na podstawie informacji od lekarza z poradni specjalistycznej.
  • Skierowanie na dodatkowe lub kontrolne badania diagnostyczne potrzebne w leczeniu specjalistycznym wystawia lekarz prowadzący leczenie specjalistyczne.
  • W przypadku zakwalifikowania pacjenta do leczenia szpitalnego, a w szczególności do planowego leczenia operacyjnego, szpital wykonuje konieczne badania diagnostyczne i konsultacje.
  • W czasie pobytu pacjenta w szpitalu, lekarz nie może mu wystawiać recept na leki ani zleceń na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze.
  • Po zakończeniu leczenia szpitalnego, a także po udzieleniu świadczeń w szpitalnym oddziale ratunkowym lub w izbie przyjęć, świadczeniodawca wydaje pacjentowi kartę informacyjną oraz - o ile są w niej zalecone - także skierowanie na świadczenia zdrowotne, recepty na leki, zlecenie na przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, zlecenie na transport.
Opracowanie: Małgorzata Koszur
  rzecznik prasowy Zachodniopomorskiego OW NFZ

Podstawy prawne:
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2008 r. nr 164 poz. 1027 - j.t );
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 maja 2008 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (DzU z 2008 r. nr 81, poz. 484). 
źródło - Biuro Komunikacji Społecznej

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA