Podejście psychodynamiczne
Najpopularniejszym kierunkiem tego podejścia jest stworzona przez Z. Freuda terapia psychoanalityczna. Do głównych jej celów należy ujawnienie nieświadomych motywów i konfliktów, przeniesienie ich do świadomości i tym samym uzyskanie tzw. wglądu. Zniesienie symptomów chorobowych (jak np. symptomy nerwicowe) następuje dzięki pogodzeniu impulsów id z dążeniami superego, gdyż objawy chorobowe stanowią przejaw nieuświadomionych motywów wynikających z nierozwiązanych konfliktów wewnętrznych. Jest to terapia długotrwała. Do wykorzystywanych technik należą analiza marzeń sennych i stosowanych mechanizmów obronnych.
Podejście poznawcze
Podejście poznawcze upatruje źródła zaburzeń w niewłaściwych przekonaniach dotyczących własnej osoby oraz otoczenia. Interwencja psychoterapeuty w tym przypadku polega na identyfikacji tych niewłaściwych przekonań oraz uczeniu bardziej konstruktywnych sposobów myślenia. Te, jeśli są właściwe, modyfikują zachowanie i odczuwane emocje w pozytywny sposób. Twórcami tego podejścia są Aaron Beck, Albert Ellis.
Polecamy: PTSD - jak sobie nim radzić?
Podejście biologiczne
Podejście biologiczne upatruje źródła zaburzeń psychicznych w wyuczonych reakcjach, których modyfikacja możliwa jest zgodnie z zasadami warunkowania i wzmacniania. Jedną z często stosowanych technik jest systematyczne odwrażliwianie, które polega na stopniowej konfrontacji pacjenta z lękorodnym bodźcem (jak lęk przed podróżowaniem), gdy ten znajduje się w stanie relaksacji.
Technika zatapiania, stosowana w terapii fobii, polega na rzeczywistym wystawieniu pacjenta (za jego zgodą) na lękorodny bodziec, jak zanurzenie w basenie osoby obawiającej się wody. Sytuacje terapeutyczne są konstruowane na podobieństwo rzeczywistych, aby uzyskana poprawa została zgeneralizowana na sytuacje z życia codziennego. Prekursorami tego podejścia są Burrhuss Skinner, John Watson oraz Albert Bandura.
Podejście egzystencjalno-humanistyczne
Przykładem terapii nurtu egzystencjalno-humanistycznego jest stworzona przez Carla Rogersa terapia skoncentrowana na osobie. Jej głównym celem jest wspomaganie zdrowego rozwoju, stworzenie przyjaznego środowiska umożliwiającego samorozwój. Utrudnień w rozwoju jednostki Rogers upatruje w rozbieżności między pozytywnym obrazem samego siebie a krytyką ze strony otoczenia oraz w przeszkodach w samorozwoju. Do podstawowych technik tego rodzaju terapii zaliczane są rozpoznawanie i klaryfikowanie uczuć oparte o bezwarunkową akceptację.
Polecamy: Strach ma wielkie oczy, czyli wizyta u psychoterapeuty
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
