Zsyntetyzowany związek jest analogiem komercyjnej wankomycyny. Analog został otrzymany na drodze syntezy totalnej, co jest wybitnym osiągnięciem z punktu widzenia chemii syntetycznej. Wankomycyna jest antybiotykiem ostatniej szansy, stosowana jest, gdy inne antybiotyki zawiodły.
Wskazania kliniczne do jej zastosowania to leczenie pacjentów zakażonych metycylinoopornym gronkowcem złocistym (MRSA), osób dializowanych, lub uczulonych na antybiotyki beta-laktamowe. Wankomycyna w celach leczniczych została użyta po raz pierwszy w 1950 roku, a pierwsze oporne na nią szczepy bakterii izolowano w 1980 roku. Mechanizm działania wankomycyny opiera się na łączeniu z peptydoglikanami ściany komórkowej bakterii. Oporne bakterie ewoluowały tak, aby wankomycyna nie mogła połączyć się z ich peptydoglikanem.
Chemikom udało się obejść ten mechanizm oporności, stworzyli analog wankomycyny, który łączy się również ze zmodyfikowanym miejscem uchwytu wankomycyny. Niezwykłe w otrzymanym analogu jest to, że dalej ma on zdolność wiązania zwykłego peptydoglikanu. Dzięki temu jest skuteczny wobec do tej pory opornych, jak i szczepów wrażliwych na wankomycynę. Nowy analog wankomycyny otrzymywany jest jak na razie tylko w laboratorium profesora Bögera. On i jego zespół pracują teraz nad innymi sposobami otrzymywania analogu wankomycyny, od rekombinowanych bakterii po produkcję półsyntetyczną.
Zobacz też: Cała prawda o antybiotykach
ScienceDaily / kp
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
