Kilka słów o chorobie
Anoreksja i bulimia to choroby o podłożu psychicznym, których istotą jest obsesyjne odchudzanie się, prowadzące do utraty kontroli nad sobą i w efekcie do wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci.
Anorexia nervosa, czyli jadłowstręt psychiczny, zaczyna się niewinnie, od ograniczenia ilości jedzenia, przez coraz mniejsze porcje, niskokalorycznego pożywienia do całkowitego zaprzestania spożywania pokarmów, mającego na celu obniżenie masy ciała. Z czasem następuję utrata kontroli nad procesem chudnięcia, zaburza się postrzeganie własnego wyglądu, jego kształtu i masy. Anorektyk czuję ciągły lęk przed przybraniem na wadzę.
Zobacz także: Jak rozpoznać anoreksję?
Bulimia nervosa zwana inaczej wilczym głodem charakteryzuje się, w przeciwieństwie do anoreksji, brakiem ograniczeń w pochłanianiu ogromnych ilości pożywienia i ciągłym narastaniem poczucia winy z tego powodu. Skutki obżarstwa w postaci przybrania na wadzę bulimik niweluję zachowaniami kompensacyjnymi, czyli poprzez wymiotowanie i stosowanie środków przeczyszczających i moczopędnych.
Objawy
Osoby chore niezwykle rzadko mają tego świadomość. Istotne jest by problem dostrzegła rodzina czy przyjaciele. Oto kilka wskazówek (objawów chorób), które pomogą rozpoznać:
I anoreksję:
1. nadmierna szczupłość, lęk przed przytyciem, spadek masy ciała poniżej prawidłowej dla wieku, wzrostu i płci;
2. ciągłe uczucie zimna, sucha ziemista skóra, zasiniałe, obrzęknięte dłonie, stopy oraz twarz, biały meszek na ciele i twarzy, łamliwe, zniszczone włosy;
3. brak miesiączek;
4. obsesyjne zwracanie uwagi na kaloryczność potraw i produktów spożywczych;
5. permanentne kierowanie uwagi na kształt i masę ciała;
6. zmiany nastroju, ciągłe rozdrażnienie, złość wywołane strachem przed przytyciem;
7. oszukiwanie w ilości spożytego pokarmu;
8. izolowanie się na czas jedzenia;
9. intensywne uprawianie ćwiczeń;
10. bezsenność;
11. niska samoocena, niestabilność emocjonalna, złość, agresja, nieracjonalne, infantylne zachowania, izolowanie od otoczenia.
Zobacz także: Jak działa psychoterapia w leczeniu zaburzeń odżywiania?
II bulimię:
1. znikanie dużych ilości jedzenia w domu;
2. poczucie niepokoju i rozdrażnienia wynikającego ze strachu przed przytyciem;
3. brak kontroli nad atakami głodu, objadanie się;
4. długie przebywanie w toalecie po posiłku;
5. wymiotowanie, stosowanie środków przeczyszczających albo moczopędnych w celu pozbycia się nadmiarów treści pokarmowej;
6. ślady zębów na wierzchach dłoni po intensywnym wywoływaniu wymiotów;
7. braki w uzębieniu, zniszczone szkliwo;
8. powiększone ślinianki przy uszach, odwodnienie organizmu, obrzęk twarzy i dłoni;
9. senność;
10. długotrwałe ćwiczenia fizyczne;
11. obniżona samoocena.
Przyczyny
Anoreksja i bulimia to choroby XXI wieku. Rozpowszechnianie się chorób związanych z nieprawidłowym odżywaniem wynika m.in. z:
- obrazu szczupłej sylwetki dziewcząt czy kobiet kreowanej przez kulturę masową (przez rynek odzieżowy, modę, czasopisma, TV, filmy);
- wpływu środowiska rówieśniczego, w którym piętnowane są osoby z nadwagą;
- mylnego kojarzenia z tyciem zmian związanych z okresem dojrzewania (kobiece kształty, zaokrąglenie w biodrach i udach) ;
- niskiej samooceny i niestabilności emocjonalna;
- osłabienia więzi rodzinnych.
Gdy w rodzinie pojawia się problem zaburzeń odżywiania należy szukać pomocy u lekarza rodzinnego bądź pediatry albo psychologa, który skieruje dziecko do Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży (do 18 r.ż). Należy pamiętać, iż po 16 roku życia wymagana jest zgoda osoby chorej na leczenie psychiatryczne. Oprócz psychoterapii, często podejmowane są biologiczne metody leczenia, gdy organizm chorego jest wyniszczony (bardzo niska masa ciała, odwodnienie, zaburzenie elektrolitowe).
Terapia jest trudna i długotrwała, objawy choroby mogą nawracać, dlatego ważne jest, by konsekwencją w leczeniu wykazali się nie tylko młodzi pacjenci, ale też ich rodziny. Gwarantem wyleczenia jest ich sumienność i wytrwała praca.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
