Od jakiegoś już czasu mamy erę, w której promowane są pewne ideały piękna. Co chwilę możemy się natknąć na plakat lub reklamę, w której chorobliwie chude modelki wyznaczają kanony „piękna”. Dla wielu młodych ludzi - szczególnie dziewcząt - stają się celem do którego chcą dążyć w swoich zabiegach związanych z wyglądem. Niejednokrotnie tracą nad tym postępowaniem kontrolę...
Doprowadza to do jednego z najgroźniejszych dla życia zaburzeń odżywiania - anoreksji.
Zobacz też: Co może wskazywać na anoreksję?
Na pomoc anorektyczkom
ICD-10 definiuje anoreksję, jako „ zaburzenie charakteryzujące się celowa utrata wagi wywołaną albo /i podtrzymywaną przez pacjenta. Dotyczy ono najczęściej dziewcząt w wieku dojrzewania i młodych kobiet. Przyczyny anoreksji są róże, za najczęstsze podaje się: czynniki społeczno-ekonomiczne, biologiczne, mechanizmy psychologiczne i zaburzenia osobowości.
Zobacz też: Anoreksja
Rozpoznanie anoreksji
Rozpoznanie anoreksji (anorexia nervosa, jadłowstrętu psychicznego) obejmuje wg ICD stwierdzenie następujących objawów:
- Utraty, lub braku wzrostu masy ciała co doprowadza do ubytku w wagi o 15 % niższej niż należna dla wieku i wzrostu
- Postępowanie mające na celu zmniejszenie masy ciała przez narzucenie sobie „unikania tłustego pożywienia”
- Strach przed przytyciem, oraz samo ocenianie siebie, jako osoby otyłej co prowadzi do narzucenia sobie poziomu niskiej masy ciała
- Zaburzenia endokrynne przejawiające się utrata miesiączkowania u kobiet a u mężczyzn utrata potencji i zainteresowania seksualnego.
Ryzyko śmierci jest największe w wieku 20-30 lat a główną przyczyną są wówczas samobójstwa, zaburzenia elektrolitowe.
Drugim, co do częstości zaburzeniem odżywiania mającym swoje miejsce w klasyfikacji ICD-10 jest bulimia inaczej zwana „żarłocznością psychiczną”. Charakteryzuje sie ona okresowymi napadami obżarstwa i nadmierna koncentracją na kontroli wagi ciała. Walka ze swoja masą ciała uskuteczniana jest przez pacjentki przez prowokowanie wymiotów czy tez przyjmowanie środków przeczyszczających.
Kryteria diagnostyczne w tym przypadku obejmują:
- Wystąpienie stałego zainteresowania jedzeniem napadami żarłoczności w czasie, których pochłaniane są ogromne ilości jedzenia
- Przeciwdziałanie wzrostowi masy ciała przez stosowanie wymiotów, środków przeczyszczających, okresowych głodówek, leków tłumiących łaknienie.
- Wyznaczanie znacznie niższej niż przed chorobowa masy ciała, niezgodnej z optymalna
Leczenie zaburzeń odżywiania nie jest łatwe
Leczenie zaburzeń odżywiania wymaga współpracy wielu specjalistów: psychologów, lekarzy, dietetyków czy fizjoterapeutów. W przypadkach zagrożenia życia priorytetem staję się doprowadzenie do stanu stabilnego.
Głównym celem w leczeniu zaburzeń odżywiania staję się zmiana funkcjonowania psychicznego, przejawiające się w adekwatnym rozpoznawaniu i zaspokajaniu potrzeb i emocji oraz w konstruktywnej i skutecznej formie komunikacji z innymi bez konieczności używania do tego celu objawu jakim jest głodówka czy objadania się. Jeśli chodzi o psychoterapię to najlepsze rezultaty zwłaszcza wśród młodszych pacjentów daje terapia rodzinna (systemowa). Ma ona, bowiem zasadnicze znaczenie w kształtowaniu się i funkcjonowaniu istotnych w zaburzeniach odżywiania: prezentacji emocji, współpracy, samodzielności.
Terapia składa się na ogół z kilku etapów: konfrontacja z problemem i jego konsekwencjami podjęcie decyzji o zmianie dotychczasowych postanowień żywieniowych, uczenie się nowych nawyków żywieniowych, utrzymanie stałej masy ciała, uświadamianie sobie podłoża psychologicznego zaburzenia.
W przypadku anoreksji trwałe wyleczenie obserwowane jest w około 15 % przypadków, przy bulimii po dwóch latach od początku terapii 50 % osób nie ma już żadnych objawów.
Gdzie szukać pomocy?
Pomocy można w przypadku zaburzeń odżywiania szukać można między innymi:
- Ośrodku Terapii Uzależnień i Pomocy Psychologicznej” POLANA”.
- Klinicznym Szpitalu dziecięcym na ul. Litewskiej w Warszawie-Odział psychiatrii dziecięcej.
- Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie na ul. Sobieskiego.
Bibliografia:
Jablow M.: Na bakier z jedzeniem.
Abraham S., Lewellyn - Jones D.: Anoreksja, bulimia, otyłość.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
