Po czym rozpoznać pracoholika?
Pracoholizm objawia się poprzez podporządkowanie pracy całej swojej aktywności życiowej. Jeżeli osoba cierpiąca na to zaburzenie nie pracuje, odczuwa wyrzuty sumienia. Nawet jeśli fizycznie znajduje się daleko od biura, myślami cały czas powraca do spraw firmy. Niemożność pracy lub chwilowy odpoczynek powodują u pracoholika niepokój oraz trudności z odnalezieniem się w nowej sytuacji. Bardzo często osoby te przez wiele lat nie wyjeżdżają na wakacje, nie biorą urlopu. Jeżeli w jakiś sposób zostaną przekonane do wyjazdu na wczasy, już pierwszego dnia urlopu odczuwają niepokój, gdyż nie potrafią odpoczywać. W ich głowach nieustannie pojawiają się pytania typu: „Czy firma poradzi sobie beze mnie?”, „Czy mnie nie zwolnią, skoro nie ma mnie w pracy?”, „Czy będę w stanie sprostać czekającym na mnie zaległym projektom po powrocie z urlopu?”.
Polecamy: Czym jest skala stresu?
Dlaczego tak się dzieje?
Dla pracoholika praca to centrum życia, dlatego boi się, że w chwili, kiedy pozwoli sobie na odpoczynek, ominie go coś ważnego lub nie będzie miał wpływu na kluczowe decyzje podejmowane w firmie. Potrzeba trzymania ręki na pulsie dwadzieścia cztery godziny na dobę może być naprawdę męcząca dla otoczenia (rodziny), jak i organizmu pracoholika. Nadmierna troska o sprawy biznesowe zazwyczaj nie idzie w parze z troską o własne zdrowie. Pracoholicy bardzo często są przemęczeni, odżywiają się niezdrowo, a przez to spada ich zadowolenie z życia. Nie mają też hobby. Jedynym ich zainteresowaniem jest praca i aspekty z nią związane, a najlepszymi przyjaciółmi koledzy z firmy.
Jak możemy sobie pomóc?
Jeżeli zauważymy u siebie wyżej wymienione cechy, nie lekceważmy problemu. Kluczem do wyleczenia się z pracoholizmu jest uświadomienie sobie przeżywania tego właśnie stanu i zmiana nawyków. Próba zbudowania życia prywatnego w oparciu o hobby, przyjaciół, rodzinę jest dla pracoholika niezwykle trudne. Ważne, aby otoczenie pomagało mu, poprzez angażowanie go w różnego rodzaju aktywności sportowe, kulturalne itd.
Polecamy: Kuracja testosteronem - sposób na andropauzę?
Dodatkowo, jeśli rozpoznaliśmy u siebie pracoholizm, może warto zastanowić się, dlaczego uciekamy w pracę? Może nie osiągamy spełnienia w innych aspektach życia i praca jest jedyną drogą ucieczki od piętrzących się problemów? Jeżeli tak jest, może to najwyższy czas, aby zastanowić się nad reorganizacją problematycznych obszarów, tak by wreszcie przynosiły nam zadowolenie i satysfakcję?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
