Długotrwałe unieruchomienie może przyjąć postać akinezji lub hipokinezji. Akinezja, inaczej bezruch, to stan charakteryzujący się całkowitym lub częściowym upośledzeniem ruchów. Może być wywołany chorobami ośrodkowego układu nerwowego (choroba Parkinsona), obwodowego narządu ruchu, zaburzeniami na tle psychicznym lub działaniem leków (neuroleptyków, leków uspokajających). Hipokinezja to stan niedostatecznego ruchu w stosunku do potrzeb naszego organizmu.
Zarówno akinezja, jak i hipokinezja doprowadzają do ciężkich zaburzeń, których leczenie jest bardzo trudne, a nieraz niemożliwe. Zmiany mogą dotyczyć każdego narządu i układu, zwiększając ryzyko wielu dodatkowych chorób, a przez to zwiększając samo ryzyko zgonu. Pacjenci, których choroba zmusza do zmniejszenia aktywności ruchowej lub całkowicie uniemożliwia poruszanie się, nie tylko muszą walczyć z chorobą podstawową, ale także z konsekwencjami zdrowotnymi długotrwałego unieruchomienia.
Zobacz też: Na czym polega rehabilitacja neurologiczna?
Wpływ długotrwałego unieruchomienia na poszczególne narządy
Układ krążenia:
- wzrost ryzyka niedokrwienia mięśnia sercowego,
- wzrost ryzyka nadciśnienia tętniczego,
- zwiększone ryzyko miażdżycy tętnic (miażdżycorodny wpływ LDL-cholesterolu),
- wzrost krzepliwości i ryzyka powstawania zakrzepów i zatorowości,
- obniżenie napięcia ścian naczyń żylnych i powstawanie żylaków,
- zmniejszenie objętości krwi krążącej z następstwami: zmniejszenie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej serca oraz wzrost częstotliwości skurczów serca.
Układ oddechowy:
- zmniejszenie pojemności życiowej płuc i wentylacji płuc,
- zaburzenia wymiany gazowej.
Układ nerwowy:
- zaburzenia czucia,
- pogorszenie sprawności psychomotorycznej,
- zaburzenia psychiczne (głównie w wyniku przewlekłego działania stresu): obniżenie nastroju, depresja, rozdrażnienie,
- bóle głowy,
- zaburzenia snu i koncentracji.
Krew:
- zmniejszenie liczby wszystkich elementów morfotycznych krwi,
- zmniejszenie liczby leukocytów, co prowadzi do spadku odporności i zwiększenia podatności na zakażenia,
- zmniejszenie liczby erytrocytów i hemoglobiny, co prowadzi do anemii,
- zwiększenie stężenia fibrynogenu w osoczu, co skraca czas krwawienia.
Nerki:
- wzrost diurezy z utratą wody, a co za tym idzie ze zmniejszeniem ilości płynów ustrojowych i krwi krążącej,
- utrata jonów sodu, potasu, wapnia i fosforanów.
Mięśnie szkieletowe:
- obniżenie siły mięśniowej,
- zanik mięśni, szczególnie kończyn dolnych,
- przykurcze mięśni.
Układ kostno-stawowy:
- zanik kostny i zmniejszenie gęstości kości,
- osteoporoza,
- demineralizacja kości,
- zanik chrząstki stawowej, prowadzący do nieodwracalnego uszkodzenia stawów,
- przykurcze więzadeł i torebek stawowych.
Układ pokarmowy:
- zaparcia,
- wzdęcia,
- problemy z przyswajaniem wartości odżywczych z pokarmem.
Metabolizm:
- wzrost insulinooporności i skłonność do cukrzycy,
- spowolnienie metabolizmu,
- nadmierne gromadzenie węglowodanów w tkance tłuszczowej i skłonność do otyłości.
Polecamy: Wózki inwalidzkie pod lupą
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
