Konsekwencje tej choroby wyrażają się nie tylko w niesprawności ruchowej pacjentów, ale także w niemożności pełnego uczestnictwa w życiu zawodowym i społecznym, co wiąże się bezpośrednio ze znacznym obniżeniem komfortu życia i nastroju.
Jedyną realną szansą na zachowanie funkcji ruchowych i poznawczych pacjenta jest możliwie wczesne rozpoczęcie rehabilitacji. Jeżeli tylko stan chorego na to pozwala, terapia powinna rozpocząć się w ciągu 24 godzin od udaru.
Czy tak wczesna rehabilitacja nie stanowi zagrożenia dla pacjenta?
U zdecydowanej większości pacjentów rehabilitacja może rozpocząć się bezpiecznie, gdy tylko stan chorego uznany zostanie za stabilny (co oznacza, że nie ma bezpośredniego zagrożenia życia). Pacjent po przebytym udarze musi natomiast pozostawać pod obserwacją i opieką kilku specjalistów – neurologa, kardiologa, internisty, a w razie potrzeby także lekarzy innych specjalności.
Jakie cele ma rehabilitacja u takich chorych?
Rehabilitacja na tym etapie ma przed sobą dwa podstawowe zadania. Po pierwsze zmniejsza ryzyko śmiertelności i dalszej utraty zdrowia wskutek powikłań – związanych np. z unieruchomieniem. Wczesne uruchomienie i masaże znacznie zmniejszają częstość zakrzepicy i ograniczają możliwość wystąpienia odleżyn.
Oprócz tego rehabilitacja umożliwia pacjentowi lepsze przystosowanie się do nowych warunków zdrowotnych, gdyż ćwiczenia mają na celu utrzymanie możliwie dużej samodzielności ruchowej. Warto tu zauważyć, że udar nie oznacza pewnego kalectwa i wielu pacjentów wychodzi ze szpitala ze stosunkowo małymi ubytkami neurologicznymi.
Inny wymiar pracy z chorym stanowi pomoc psychologiczna. Bardzo ważna jest także współpraca z rodziną, ale sam fizjoterapeuta ma także udział w podtrzymywaniu u pacjenta motywacji i nadziei na poprawę. Celem tych działań jest możliwie pełny powrót do życia społecznego i rodzinnego, a także zapobieganie wycofaniu się i wystąpieniu obniżonego nastroju.
Zobacz też: Na czym polega rehabilitacja neurologiczna?
Czy ćwiczeń nie można rozpocząć później?
Niektórzy pacjenci zastanawiają się, czy ćwiczeń nie można rozpocząć np. po powrocie chorego do domu? Niestety rehabilitację należy rozpocząć jeszcze w szpitalu, ponieważ zwlekanie obniża efektywność terapii.
Ćwiczenia ruchowe polegają nie tylko na pobudzeniu układu mięśniowego i krążenia, ale także na pobudzaniu układu nerwowego. Trzeba pamiętać, że układ nerwowy należy do bardzo plastycznych tkanek i z chwilą gdy część komórek nie może pełnić swojej funkcji powstają nowe, „zastępcze” połączenia nerwowe. Zabiegi fizjoterapeutyczne dążą do tego by wykształcić tych połączeń jak najwięcej, a także żeby były możliwie bliskie tym fizjologicznym. Dlatego należy działać szybko, zanim wytworzą się nowe, patologiczne odruchy.
Polecamy: Terapia wymuszenia ruchu – nadzieja dla pacjentów po udarze?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
