Jedzenie kompulsywne u nastolatka

Problem jedzenia kompulsywnego występuje także wśród nastolatków.
Wielu pewnie zdziwi fakt, że jedzenie kompulsywne występuje znacznie częściej niż anoreksja, a co gorsze trudniej je rozpoznać. Bardzo często dotyka nastolatków warto więc dowiedzieć się, co wywołuje to zaburzenie i jak ustrzec przed nim swoje dziecko.
/ 17.10.2012 10:15
Problem jedzenia kompulsywnego występuje także wśród nastolatków.

Objadanie kompulsywne jest zaburzeniem odżywiania, które może przypominać bulimię. Wiąże się z niepohamowanymi napadami jedzenia w dużej ilości bez poczucia głodu, a później poczuciem frustracji i winy. Zaburzenie ma podłoże psychologiczne, odbywa się w samotności i ukryciu.

Zobacz także: Jedzenie kompulsywne - gdzie szukać pomocy?

Powodami, przez które ludzie zaczynają się chorobliwie objadać jest nieumiejętność radzenia sobie z negatywnymi emocjami.  Pochłaniają kolejne kilogramy wyciszając w ten sposób poczucie strachu, złości, zdenerwowania, bezradności. Niebezpieczne stają się przyzwyczajenia takie jak sięganie po słodycze w chwilach załamania i smutku.

Stopniowe przybieranie na wadze doprowadza do coraz większego koncentrowania się na problemach z jedzeniem i własnym wyglądem. To pogłębia zły stan psychiczny chorego, który często zmaga się też z impulsywnymi zachowaniami i nieumiejętnością rozmawiania o swoich uczuciach.

Rozpoznanie jedzenia kompulsywnego u siebie, a zwłaszcza u najbliższych jest trudnym zadaniem. W przeciwieństwie do bulimii, osoba cierpiąca na zaburzenie odżywiania, nie stosuje po napadzie jedzenia żadnych środków przeczyszczających. Popada natomiast w przygnębienie, znużenie, zmęczenie i zaczyna tyć. Spożywa posiłki w samotności i robi to znacznie szybciej niż zwykle. Traci kontrolę nad sobą i je do momentu wystąpienia w niej głębokiego poczucia winy i załamania.

Polecamy: Dietoterapia w leczeniu jedzenia kompulsywnego

Leczenie tego schorzenia przybiera formę psychoterapii. Polega na przywróceniu prawidłowych nawyków żywieniowych, zrozumienia uzależnienia oraz odkrycia własnych emocji i potrzeb. Terapia prowadzona przez psychoterapeutę może trwać nawet kilka lat. Głównym celem jest nauczenia pacjenta realistycznego podejścia do swojego ciała i opracowanie razem z nim planu codziennego jedzenia. Skuteczne i pomocne okazują się być  także spotkania, w których uczestniczą ludzie zmagający się z podobnymi problemami.

Nie lekceważmy zaburzeń odżywiania, konsekwencje nieleczonego jedzenia kompulsywnego prowadzą do komplikacji psychicznych i fizycznych.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA