Sesje rozpoczął dr hab. Med. Rafał Niżankowski, Przewodniczący Rady Akredytacyjnej, wprowadzeniem do wciąż istniejącego, wstydliwego problemu w relacji lekarz – pacjent. Nakreślił wymagania stawiane wobec lekarza, które z czasem ewoluują. Nic w tym dziwnego – medycyna wciąż się rozwija, stale rośnie świadomość z korzystania z usług medycznych – stąd coraz to wyżej stawiana poprzeczka dla opieki zdrowotnej.
Bezpieczeństwo pacjenta stało się sprawą priorytetową gdyż, jak donoszą statystyki, co najmniej 10% pacjentów doświadcza niepożądanego zdarzenia podczas procesu leczenia. Coraz większa złożoność nowoczesnej opieki zdrowotnej, obok wielu spektakularnych sukcesów, niesie ze sobą również zagrożenia. Rozwój lecznictwa paradoksalnie wpłynął na podwyższenie poziomu ryzyka.
Właśnie temu zagadnieniu została poświęcona konferencja. Cała sesja składała się z wystąpień prelegentów, którzy swoim doświadczeniem zawodowym, wiedzą oraz kwalifikacjami podkreślali istotę problemu, zgłębiali jego mechanizm a także postulowali o konieczność wprowadzenia istotnych zmian w polskim lecznictwie. Podczas spotkania głos zabierała Krystyna Kozłowska (Rzecznik Praw Pacjenta), prof. dr hab. med. Richard Cranovsky (ekspert Rady Europy), dr Piotr Mierzewski (Dyrektor Wydziału Zdrowia Rady Europy), Barbara Kutryba (Przewodnicząca Grupy Roboczej ds. Jakości Opieki i Bezpieczeństwa Pacjentów w UE) oraz wiele innych autorytetów należących do świata medycyny.
Podczas wystąpień wielokrotnie podkreślano, że negatywne konsekwencje błędów oraz niepożądanych zdarzeń w opiece zdrowotnej, dotykają nie tylko pacjentów. Swym zasięgiem obejmują także lekarzy. O tym warto pamiętać. Upatrywanie przyczyn każdego zdarzenia niepożądanego w naruszeniu zasad etyki lekarskiej lub niekompetencji, zamyka cały proceder w błędnym kole. Wbrew przekonaniom, takie zachowania tylko pogarszają bezpieczeństwo pacjentów. Szukanie winnego nie rozwiązuje problemu. Podobnie utrzymywanie mitu perfekcyjności medycyny, nieomylności lekarzy, a także przemilczenie i zaprzeczanie błędom.
Skutecznym rozwiązaniem, zdaniem prelegentów, jest zwiększenie świadomości na temat występowania błędów w sztuce lekarskiej wśród personelu medycznego. Równie ważne jest odnajdywanie ich przyczyn, wyciąganie wniosków oraz podejmowanie działań zapobiegawczych. Przy czym, szczególny nacisk kładziony jest na reakcje „przed szkodą”. Kolejnym istotnym krokiem jest poprawa komunikacji pomiędzy pracownikami opieki zdrowotnej, a także pomiędzy lekarzami a pacjentami oraz ich rodzinami, w przypadku wystąpienia błędu lekarskiego. Bardzo ważnym punktem w tej sytuacji jest umiejętność właściwego postępowania „po szkodzie”.
Liczne dokumenty Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), Unii Europejskiej oraz Rady Europy są wzorem godnym naśladowania oraz źródłem inspiracji do wprowadzenia koniecznych zmian. Tworzenie oraz dbanie o poczucie bezpieczeństwa w opiece zdrowotnej zaczyna się od porzucenia przekonania o nieomylności oraz akceptacji ryzyka wystąpienia błędów w sztuce lekarskiej. Przecież błądzić jest rzeczą ludzką. Ważne, by z popełnionych błędów wyciągać wnioski, a tym samym dać sobie szansę na skorygowanie. Wtedy i pacjent i lekarz będą bezpieczni.
Przeczytaj: Kiedy przysługuje odszkodowanie z tytułu błędu lekarskiego?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
