Jak zdiagnozować demencję?
Uszkodzenie mózgu w demencji może mieć różne podłoże. Najczęściej spotykane jest otępienie o typie alzheimerowskim, otępienie naczyniopochodne oraz postacie mieszane. To, u kogo dojdzie do rozwoju choroby jest sprawą niejasną. Pewną rolę odgrywają czynniki genetyczne oraz styl naszego życia.
Diagnoza jest przez lekarza stawiana na podstawie rozmowy z pacjentem, wypełnienia specjalnie przygotowanego formularza, który zawiera szereg pytań sprawdzających funkcjonowanie pamięci, zdolność kojarzenia, rozpoznawania przedmiotów, itp. Bardzo cenna jest też rozmowa z kimś z otoczenia pacjenta, która może dostarczyć informacji o codziennym życiu chorego. W części przypadków, jeżeli codzienne funkcjonowanie nie jest upośledzone, trudno mówić o demencji. Może to być natomiast zapowiedź jej rozwoju – łagodne zaburzenia poznawcze.
Leki
Najcenniejszą grupą leków są inhibitory acetylocholinesterazy. Ich zasadniczym działaniem jest zwiększenie ilości przekaźnika sygnałów mózgowych – acetylocholiny. Jej niedobór leży u podstaw choroby Alzheimera.
Leki te działają tym lepiej, im wcześniejszy jest etap choroby. W Polsce dostępne są przede wszystkim: rywastygmina, donepezil oraz galantamina. Profil ich działania, choć podobny, ma także istotne różnice. Patrząc na chorobę całościowo, lekarz powinien zdecydować który lek wybrać. Np. towarzyszące zaburzenia psychiczne i zachowania skłaniają do użycia rywastygminy. Podobnie gdy na demencję nakłada się zespół parkinsonowski. Z kolei najłatwiejszy w stosowaniu jest donepezil, gdyż przyjmuje się go jedynie raz dziennie, co często ma istotne znaczenie dla pacjenta i jego otoczenia. Nieskuteczność jednego leku nie oznacza, że inne nie okażą się skuteczne – to kolejny dowód, że istnieją różnice w działaniu farmakoterapeutyków z tej grupy.
Zobacz także: Leki w chorobie Parkinsona i Alzheimera
Kolejny lek to memantyna. Jest on rekomendowany do cięższych postaci otępienia, przynosi w nich dobre efekty. Działanie farmakologiczne jest oparte na innym mechanizmie niż w poprzedniej grupie. Pewnym minusem jest wysoka cena leku.
Leki nootropowe, a wśród nich piracetam i aniracetam mają poprawiać aktywność metaboliczną komórek nerwowych. Ich stosowanie jest zazwyczaj dodatkiem do zasadniczego leczenia. Dowody na działanie tych leków wciąż nie są dość mocne, by ustalić jednoznaczne wskazania.
Bardzo popularne swego czasu były koncepcje wiążące wiele chorób z działaniem wolnych rodników. Tak stało się również w przypadku demencji. Stąd część lekarzy zaleca naturalne antyoksydanty – witaminę C oraz E.
Na koniec
Wśród oczywistych, ale często zapominanych uwag, należy wymienić to, że pacjent z demencją musi czuć się dobrze i bezpiecznie w miejscu swojego pobytu. Nie należy takich osób zostawiać samych na długi czas. Chory musi mieć wsparcie otoczenia, choć to może być trudne, ze względu na charakter choroby.
Nie należy również zaniedbywać innych dolegliwości, w tym z układu – sercowo naczyniowego.
W łagodnych postaciach demencji dobrze jest stymulować pacjentów do aktywności umysłowej, np. do rozwiązywania krzyżówek, prostych łamigłówek, itp. Dobrym ćwiczeniem może się też okazać „nazywanie na głos” przedmiotów z otoczenia lub też zapamiętywanie 3 – 5 słów i odtwarzanie ich za parę minut.
Nowsze doniesienia mówią o roli diety w zapobieganiu rozwojowi otępienia. Istotny jest tu zwłaszcza właściwy poziom cholesterolu we krwi. A, że jego niski poziom ma też pozytywny wpływ na serce, cóż... To kolejna korzyść!
Polecamy: Dieta na poprawę pamięci
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
