Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaki i kojarzoną powszechnie z ciężkimi wadami wrodzonymi. Z tego też powodu kobietom zaleca się unikać kontaktu z kotami, które wg. obiegowej opinii są głównym źródłem zakażenia. Nie jest to do końca prawdą, gdyż zdecydowana większość osób zakaża się przez spożycie surowego mięsa z cystami pasożyta.
Co ciekawe, pierwotniaki Toxoplasma gondii mogą się też lokować w oku, powodując stan zapalny siatkówki i naczyniówki, co prowadzi do ubytków wzroku.
U kogo może rozwinąć się oczna postać toksoplazmozy?
Oczna postać toksoplazmozy rozwija się tylko u części osób mających kontakt z pierwotniakiem. Warto wiedzieć, że drobnoustrój ten występuje powszechnie i na podstawie badań krwi można stwierdzić, że w wieku dojrzałym większość populacji miała z nim kontakt. Na szczęście, tylko niektórzy z nich zachorują.
Oddzielną kwestią jest tzw. tokspolazmoza oczna wrodzona. Postać ta występuje u osób, które zostały zainfekowane w życiu płodowym – z tej grupy aż 80% rozwinie postać oczną.
Zobacz też: Zabieg Creddego – co to takiego?
Jakie są objawy toksoplazmozy ocznej?
W przebiegu choroby dochodzi do stanu zapalnego na siatkówce i naczyniówce, a następnie do wytworzenia się blizny. Proces taki nie pozostaje bez wpływu na jakość widzenia – pojawiają się zaburzenia widzenia pod postacią „mroczków” przed oczami, utraty ostrości wzroku i ograniczenia pola widzenia. Zmiany dotyczą zazwyczaj jednego oka i może im towarzyszyć nadmierne łzawienie, światłowstręt czy nawet dolegliwości bólowe.
Kto może udzielić pomocy? jak wygląda leczenie?
Pacjenta powinien możliwie szybko zbadać okulista. Kluczowe jest zwłaszcza badanie dna oka, które uwidacznia bardzo charakterystyczne białe, kłaczkowate blizny na siatkówce. Czasami może być konieczne wykonanie badań krwi – tzn. badań poziomu przeciwciał. W przypadku postawienia diagnozy toksoplazmozy ocznej wdrażane zostaje leczenie odpowiednimi preparatami (np. pirymetaminą, sulfonamidami). Leczenie takie prowadzi lekarz specjalista chorób zakaźnych.
Niestety choroba cechuje się częstym występowaniem nawrotów, gdyż nie jest możliwe całkowite usunięcie pasożyta z organizmu.
Zobacz też: Zapalenie spojówek – co powinieneś o nim wiedzieć?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
