Jak dobrze wychować dziecko?

Jak muzyka wpływa na wyniki w nauce?/fot. Fotolia
Problem metod wychowawczych powraca coraz częściej nie tylko w pytaniach kierowanych do psychologów, ale również w dyskusji publicznej, która obecnie sięga nawet szczebla rządowego. Bez wątpienia jedną z najważniejszych przyczyn tego jest szybko zmieniające się społeczno-kulturowe warunki, w których przychodzi nam wychowywać dzieci
/ 17.03.2009 12:03
Jak muzyka wpływa na wyniki w nauce?/fot. Fotolia

Tradycyjne metody

Tradycyjne metody, dzięki którym sami zostaliśmy wychowani, nie zawsze przystają do obecnej rzeczywistości. W tej sytuacji warto sięgnąć do naukowej wiedzy, która nie tylko nie przeczy dobrym sposobom wychowywania stosowanym od wieków, ale pozwala je też przełożyć na naszą współczesność. Warto pamiętać, że każda aktywność, jaką podejmuje człowiek, jest próbą zaspokojenia jakichś potrzeb. W przypadku dzieci rozrabianie często jest oznaką nieumiejętności zaspokojenia tej czy innej potrzeby w sposób, który jest akceptowany przez otoczenie. Wymierzając karę w takiej sytuacji stawiamy dziecko przed alternatywą: zaspokoić swoje potrzeby czy zachować się w sposób akceptowalny dla otoczenia.

Żaden wybór nie jest dobry

 Warto więc porozmawiać z dzieckiem i dobrze zastanowić się, jakie potrzeby chciał zaspokoić takim czy innym zachowaniem. Być może w danej sytuacji wystarczy wskazać mu inne zachowanie prowadzące do tych samych celów, a rozrabianie skończy aktywność dziecka, którą interpretujemy jako agresję, często wynika z chęci zaspokojenia potrzeby ruchu lub zwrócenia na siebie uwagi. Niemniej często to nie wystarcza.

Polecamy: Wszystko o wychowaniu

Agresywne dzieci

W agresji i podporządkowywaniu całego otoczenia sobie dzieci odnajdują przyjemność i korzyści, których nie mogą osiągnąć inaczej. Kiedy maluch zabiera swojemu koledze z piaskownicy zabawkę, robi to tylko dla tego, że chce się nią pobawić. Nie osiągnie tego prośbą, bo często koledze zabawka jest niezbędna w tym samym momencie. Do eliminowania takich zachowań niejednokrotnie kara okazuje się niezbędna. Za każdym razem dziecko oczywiście musi bardzo dokładnie wiedzieć, za co zostało ukarane. Rodzaj kary musi być dostosowany do indywidualnie każdego dziecka.

Porozmawiajmy z dziećmi

Wielu ludzi neguje słuszność stawiania dziecka w kącie twierdząc, że jest to symboliczne wykluczanie dziecka ze społeczności (zwłaszcza, gdy dotyczy to klasy szkolnej czy grupy w przedszkolu). Takie wykluczenie jest jednak rodzajem kary – dziecko nabiera świadomości, że skoro złe zachowanie wiąże się z takimi konsekwencjami, to w przyszłości za rozrabianie również może znaleźć się poza grupą. Tego typu kar dzieci udzielają sobie nawzajem, np. nie chcąc się bawić ze sobą, kiedy z jakichś powodów poobrażają się. Dobry wychowawca powinien jednak zadbać o to, żeby po odbyciu kary dziecko powróciło nie tylko fizycznie na swoje miejsce, ale aby zostało również włączone do grupy przedszkolaków, uczniów, do normalnego życia rodzinnego. Nade wszystko zaś, zanim ukarzemy dziecko, upewnijmy się, dlaczego zachowało się w taki sposób. W przeciwnym wypadku będzie ono miało poczucie braku akceptacji, co nie tylko nie pomoże w jego wychowaniu, ale może doprowadzić do takiego ukształtowania się jego psychiki, które nie pozwoli mu na w pełni prawidłowe funkcjonowanie w przyszłości.

Polecamy: Syn dobrze wychowany. Od niemowlęcia po mężczyznę. Poradnik bez kantów

Nie jest chyba najlepszym pomysłem czerpać wiedzę na temat wychowania dziecka z programów telewizyjnych, które w większości przypadków są reżyserowane i poprzedzone starannym dobrem uczestników w taki sposób, który pozwoli zrealizować cele producenta. Oczywiście nie oznacza to, że nie niosą one w sobie żadnej wartościowej informacji. Nieprzygotowanemu rodzicowi trudno jest jednak oddzielić to, co wynika z nauki i praktyki od tego co jest podyktowane aktualną modą oraz dążeniem do podnoszenia oglądalności.

Literatura dla rodziców

Napisano wiele książek o wychowaniu. Warto pamiętać, że większość z nich jest autorstwa pisarzy amerykańskich, a zatem opisujących warunki wychowywania odmienne kulturowo. Oczywiście ogólne prawidłowości wspominane przez wielu autorów obowiązują również w naszym kręgu kulturowym, jednak różnice bywają zadziwiająco duże. Dlatego też lekturą, którą warto polecić, jest książka bez wątpienia trudniejsza w odbiorze, ale za to zawierająca bardzo rzetelną wiedzę: „Psychologia wychowawcza” Marii Przetacznik-Gierowskiej i Ziemowita Włodarskiego. Jest to dwutomowy podręcznik akademicki, jednak czas poświecony na jego zrozumienie z pewnością zaowocuje większą pewnością w naszych poczynaniach wychowawczych.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA