Uczeń, podejmując naukę w szkole, realizuje wynikające z tego zadania. Podstawowym jego obowiązkiem jest uczestnictwo w zajęciach lekcyjnych (Lulek, 2000), a dominującą formą aktywności – uczenie się. Na początku nauki dzieci powoli podejmują swoje obowiązki, adaptują się do wymagań nauczycieli i całego środowiska szkoły. Dopiero w późniejszym czasie zaczynają się uczyć w sposób zaplanowany i systematyczny.
Czym jest motywacja?
Zagadnieniem motywacji zajmuje się wiele nauk, między innymi psychologia, socjologia czy pedagogika. Nie ma jednej powszechnie przyjętej definicji tego pojęcia, ponieważ poszczególni autorzy podkreślają rożne aspekty badanej kwestii. Jedni akcentują rolę czynników biologicznych, drudzy psychologicznych, a inni społecznych. K. Obuchowski (1983, s. 29) terminem „motyw” (łac. movere – poruszać, popychać) określa: zwerbalizowanie celu i programu umożliwiającego danej osobie podjęcie określonej czynności.
Przeczytaj: Kiedy warto motywować dziecko?
J. Reykowski (1977, s. 18) motywację definiuje jako proces psychicznej regulacji, od którego zależy kierunek ludzkich czynności oraz ilość energii, jaką na realizację danego kierunku człowiek gotów jest poświęcić. Motywacja zatem to proces wewnętrzny, warunkujący dążenie ku określonym celom. G. Mietzel (2002) jest zdania, że człowiek zawdzięcza swojej motywacji wybór celów, do których osiągania potrzebna jest siła woli. Motywacja uświadamia przyjemne konsekwencje, a więc takie, które wynikają z osiągnięcia sukcesu.
Przeczytaj: Siła woli czy samokontrola?
Słaba i mocna motywacja
Z. Włodarski (1974) uznaje, że motywy uczenia się stanowią czynniki wewnętrzne, pobudzające jednostkę do aktywności zmierzającej do opanowania wiadomości lub umiejętności. Powiązane są one ściśle z zainteresowaniami oraz poziomem aspiracji. Zarówno zbyt mocna, jak i zbyt słaba motywacja do nauki szkolnej są niekorzystne, ponieważ przy zbyt dużej motywacji pragnienie zdobycia jakiegoś celu może wpływać dezorganizująco na działanie.
Fragment pochodzi z książki „Dziecko z chorobą nowotworową – problemy psychopedagogiczne” autorstwa Beaty Antoszewskiej, Oficyna Wydawnicza „Impuls”. Tytuł, lead i śródtytuły są dziełem redakcji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
