Od kilkunastu lat postuluje się traktowanie alkoholizmu jako syndromu czy też zespołu uzależnienia od alkoholu. Podstawą wprowadzenia terminu „zespół uzależnienia od alkoholu” była całościowa koncepcja alkoholizmu Edwardsa i Grossa. Koncepcja ta uwzględnia objawy fizjologiczne, psychiczne oraz społeczne. Zespół uzależnienia od alkoholu posiada charakteryzujące go, niezależne od wieku, następujące objawy:
- Zmiana tolerancji na alkohol, która ujawnia się, gdy wypicie tej samej ilości, co kiedyś, powoduje słabsze niż uprzednio efekty. Na ogół wzrost tolerancji charakterystyczny dla początków uzależnienia następuje stopniowo. W miarę dalszego intensywnego picia, a więc również rozwoju uzależnienia, tolerancja obniża się.
- Alkoholowy zespół abstynencyjny. Człowiek, który nie jest uzależniony od alkoholu następnego dnia po wypiciu dużej ilości alkoholu czuje się ciężko chory. Występują u niego bóle głowy, ogólne rozbicie, rozdrażnienie, brak koncentracji uwagi, wymioty. Medycyna określa to jako objawy zatrucia alkoholowego. U osoby uzależnionej do objawów zatrucia dołączają się objawy tzw. zespołu abstynencyjnego, który wykształca się po kilku latach, a w młodym wieku nawet po kilku miesiącach intensywnego picia. Powstaje on tym wcześniej, im napoje alkoholowe były mocniejsze i im większe ilości ich spożywano, a także im wcześniejsza była inicjacja alkoholowa. Rozwój zespołu abstynencyjnego charakteryzuje się swoistą dynamiką.
- Utrata kontroli nad piciem. Człowiek uzależniony od alkoholu nie jest w stanie pić w sposób umiarkowany. Po wypiciu nawet małej ilości alkoholu pojawia się u osoby uzależnionej nieprzezwyciężona chęć kontynuowania picia odczuwana jako przymus psychiczny i fizyczny. W czasie „ciągu alkoholowego” człowiek uzależniony przyjmuje znacznie mniejsze ilości pokarmu niż normalnie. Alkohol staje się wówczas jedynym „pokarmem” i źródłem energii. Spożywanie wyłącznie alkoholu pozbawia zatem organizm całego szeregu niezbędnych do życia i do rozwoju organizmu substancji (węglowodanów, tłuszczów i białek), a także witamin, pewnych mikroelementów i pierwiastków śladowych.
- Zaburzenia pamięci i świadomości. Typowym przykładem są luki pamięciowe, czyli całe fragmenty zdarzeń, które znikają z pamięci. Mimo wysiłków zmierzających do utrzymania pozorów racjonalności i ciągłości postępowania, coraz więcej wydarzeń dzieje się poza świadomością osoby uzależnionej.
- Koncentracja życia wokół spraw dotyczących alkoholu. Obecność alkoholu w życiu człowieka uzależnionego staje się czymś niezwykle ważnym. Poświęca on wiele czasu i zabiegów na zdobycie tej używki i stworzenie okazji do jej wypicia.
- „Głód alkoholowy” – to subiektywne uczucie łaknienia polegające na wewnętrznym przymusie wypicia, połączone z uczuciem strachu i obawą, że dany człowiek nie wytrzyma długo bez alkoholu.
- Nawroty picia – jest to cecha charakterystyczna polegająca na tym, że człowiek próbuje udowodnić sobie i innym swoją zdolność do kontrolowanego picia. Niestety próby te kończą się z reguły niepowodzeniem.
Zobacz też: Czy mam wpływ na uzależnienie?
Fragment pochodzi z książki "Pomóż uzależnionym!", autor Marian Łakomski (wydawnictwo Impuls, Kraków 2007). Publikacja za zgodą wydawcy. Bibliografia dostępna u redakcji.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
