Szanuj swojego tętniaka – zmień styl życia
Rozpoczynając leczenie tętniaka aorty, należy zacząć przede wszystkim od zmiany stylu życia, która doprowadzi do poprawienia wyników badań w kierunku nadciśnienia tętniczego oraz podwyższonego stężenia cholesterolu we krwi. To znaczy, pacjenci tacy są zobowiązani do unikania nadmiernego spożywania soli kuchennej oraz do uprawiania umiarkowanego wysiłku fizycznego. Pozwoli im to znormalizować ciśnienie tętnicze do wartości poniżej 140/90 mmHg oraz obniżyć poziom cholesterolu poniżej 200 mg/dl. Nie można również zapominać o nawoływaniu do zaprzestania palenia tytoniu, ponieważ jest to jeden z najważniejszych czynników ryzyka wystąpienia tętniaka aorty.
Kiedy robi się niebezpiecznie…
Leczenie tętniaka aorty w znacznej mierze zależy od jego wielkości. Przyjęło się, że tętniaków o średnicy do 25 mm nie należy nawet kontrolować, ponieważ nie wywierają one znacznego negatywnego wpływu na nasze zdrowie. Pacjentom z tętniakami o średnicy pomiędzy 25 mm a 35 mm, należy wykonywać badanie USG co 5 lat, o średnicy 30-40 mm co 2 lata, 40-45 mm co rok, zaś z tętniakami 45-50 mm co pół roku. W stosunku do chorych z tętniakami o średnicy powyżej 50 mm, musi zostać jak najszybciej podjęta decyzja o leczeniu inwazyjnym.
Leczenie farmakologiczne wdrażamy pacjentom, których tętniaki przekroczyły średnicę 40 mm. W celu zwolnienia wzrostu tętniaków, polecanymi lekami są beta-blokery. Niestety, nie wpływają one na częstość pęknięć tętniaków.
Kiedy potrzebna jest operacja?
Jedynym skutecznym leczeniem tętniaków aorty jest leczenie operacyjne. Ze względu na nieodwracalny proces ciągłego poszerzenia się światła naczynia, które nieuchronnie prowadzi do pęknięcia tętniaka, należy je wdrożyć w odpowiednim czasie. Polega ono na wycięciu lub wyłączeniu worka tętniaka z krążenia. Obecnie wyróżnia się dwa główne rodzaje leczenia inwazyjnego. Obejmują one klasyczne zabiegi operacyjne oraz metody wewnątrznaczyniowe.
Klasyczne zabiegi operacyjne polegają na wycięciu worka tętniaka oraz wszczepieniu w jego miejsce protezy naczyniowej. W przypadku tętniaków na naczyniach odchodzących od aorty, często nie wycina się worka tętniaka, jedynie go podwiązując (tak zwane klipsowanie). Wskazaniem do zabiegów operacyjnych są bezobjawowe tętniaki aorty piersiowej o średnicy powyżej 60 mm, tętniaki podnerkowe aorty brzusznej o średnicy powyżej 55 mm oraz takie, które powiększyły się o 5 mm w ciągu sześciu miesięcy. Tą metodą należy leczyć także wszystkie tętniaki objawowe oraz pęknięte.
Czytaj też: Tętniaki aorty – kiedy trzeba operować?
Operacja otwarta nie musi być konieczna!
Nową metodą leczenia tętniaków aorty jest wykorzystanie metod endowaskularnych (wewnątrznaczyniowych). Polegają one na implantacji od strony światła naczynia protez naczyniowych, tak zwanych stent-graftów. Przez tętnice udowe wprowadza się do łożyska naczyniowego specjalny system, który zawiera złożoną protezę naczyniową. Po ulokowaniu go w miejscu tętniaka, rozkłada się stent-graft powodując wyłączenie z krążenia worka tętniaka. Zaletą zabiegów wewnątrznaczyniowych jest mniejsze ryzyko związane z samym zabiegiem oraz krótszy czas hospitalizacji. Zabiegi te stosowane są głównie u osób obciążonych dużym ryzykiem operacyjnym. Nie można zapominać o konieczności regularnej kontroli po zabiegu w celu wykrycia dalszego powiększania się tętniaka.
Polecamy: Stent-grafty – czyli jak poradzić sobie z tętniakiem aorty
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
