Pierwszą operację endowaskularnego wszczepienia stent-graftu przeprowadzili w 1991 roku argentyńscy lekarze – Juan Carlos Parodi oraz Julio Palmaz. Operacja została wykonana u pacjenta, który został zdyskwalifikowany z wykonania zabiegu metodą klasyczną.
Stent jest to niewielka sprężynka, wykonana ze stali bądź różnego rodzaju stopów, umieszczona wewnątrz naczynia krwionośnego w celu przywrócenia mu drożności. Stenty umieszcza się w aorcie poprzez nakłucie tętnicy biodrowej oraz poprowadzenie przez nią cewnika zakończonego złożoną protezą naczyniową, która zostaje otwarta dopiero w miejscu tętniaka. Dzięki temu worek tętniaka zostaje wyłączony z krążenia naczyniowego, zaś ciśnienie tętnicze przestaje działać na ściany tętniaka zmniejszając zostaje ryzyko jego pęknięcia.
Zobacz też: Czy należy obawiać się tętniaka aorty?
Wskazania
Do zabiegu wewnątrznaczyniowego kierowani są głównie pacjenci powyżej 65 roku, silnie obciążeni internistycznie, to znaczy tacy, którzy oprócz tętniaka aorty leczą się z przyczyn kardiologicznych, pulmonologicznych, neurologicznych lub posiadają ogólnie zły stan zdrowia. Ryzyko przeprowadzenia u nich operacji metodą klasyczną jest bardzo wysokie i wiąże się z wieloma groźnymi powikłaniami. Klasyfikacja do zabiegu opiera się także na warunkach anatomicznych tętniaka. Zaopatrywane tą metodą mogą być jedynie tętniaki o średnicy powyżej 55 mm, których szyja (wąski odcinek poprzedzający poszerzenie) nie przekracza długości 15 mm, zaś jej średnica 32 mm.
Zobacz też: Jak rozpoznać tętniaka aorty?
Powikłania
Po zabiegu endowaskularnym konieczna jest regularna kontrola w celu wykrycia dalszego powiększania się tętniaka bądź przecieku. Przeciek jest najczęstszym powikłaniem tego rodzaju interwencji. Inne powikłania pooperacyjne są związane głównie z niedostosowaniem stentu do wielkości tętniaka. Możliwe są również uszkodzenia tętnic obwodowych przez prowadzony cewnik z protezą naczyniową.
Co więcej, umieszczenie obcego ciała jakim jest stent-graft w naczyniu krwionośnym powoduje proces zwiększonej krzepliwości krwi. Dlatego też pacjenci z umieszczoną protezą naczyniową powinni przyjmować leczenie antykoagulacyjne oraz antyagregacyjne.
Kolejnym, bardzo niebezpiecznym powikłaniem jest zakażenie protezy drobnoustrojami. Doprowadza ono bardzo szybko do zakażenia ogólnoustrojowego, jakim jest posocznica. W takich przypadkach nieodzownym zabezpieczeniem staje się antybiotykoterapia.
Wewnątrznaczyniowe wszczepianie stent-graftów jest dosyć młodą metodą, dlatego brak jeszcze jednoznacznych badań dotyczących jej odległych wyników. Wstępne informacje są jednak bardzo zachęcające.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
