Zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS) jest definiowany jako powtarzające się dolegliwości ogólne, miejscowe oraz psychiczne o znacznym nasileniu, ograniczające aktywność życiową kobiety. Rodzaj dolegliwości jak również ich nasilenie są zróżnicowane i najczęściej nie dotyczą wszystkich cykli miesiączkowych. Objawy pojawiają się w drugiej fazie cyklu, z reguły tuż po jajeczkowaniu, osiągając swoje maksymalne nasilenie na pięć dni przed planowaną miesiączką. Ustępują natomiast wraz z pojawieniem się krwawienia miesiączkowego. Objawy PMS często pojawiają się u kobiet, których matki cierpiały na podobne dolegliwości, jak również mogą się nasilić po przebytym porodzie. Symptomy pojawiają się z reguły około 4 dekady życia, jednakże nie jest to patologia zarezerwowana tylko dla tego okresu wiekowego.
Rozpoznanie
Aby rozpoznać zespół napięcia przedmiesiączkowego koniecznie jest spełnienie określonych kryteriów.
Do najczęstszych objawów zespołu należą:
1) Objawy psychiczne
- Ospałość, zmęczenie – 92%
- Drażliwość – 91 %
- Zmienność nastroju – 81%
- Depresja – 80%
- Niska samoocena – 65%
- Obniżone libido – 65%
- Niepokój o przyszłość – 65%
2) Objawy somatyczne
- Wzdęcie i bolesność brzucha – 90%
- Mastodynia (bolesne obrzmienie piersi z uczuciem napięcia i nadwrażliwością brodawek sutkowych) – 85%
- Trądzik, łojotok – 71%
- Nadmierny apetyt i pragnienie – 70%
- Bóle głowy, często z napadami migreny oraz wymioty – 70%
- Obrzęki i zwiększenie masy ciała – 45%
Polecamy: Endometrioza a niepłodność
Biorąc pod uwagę podane kryteria zespół ten dotyczy około 3-5% kobiet. W przypadku gdy podczas PMS dominują objawy psychiczne mówi się o przedmiesiączkowym zespole dysforycznym.
Etiologia zespołu nie jest ostatecznie wyjaśniona. Część autorów uważa, iż jest to zespół wywołany przez stres, zaburzenia afektywne czy też osobowościowe. Inni autorzy podnoszą rolę czynników hormonalnych jako potencjalną hipotezę w powstawaniu zespołu napięcia przedmiesiączkowego.
Leczenie
Ze względu na brak jednoznacznych czynników etiologicznych choroby, leczenie również nie jest do końca sprecyzowane. Jako leki pierwszego rzutu stosuje się inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI). Ocenia się, że takie leczenie jest skuteczne u 75% kobiet na skutek poprawy nastroju, zmniejszenia depresji, lęku czy też zniesienia zaburzeń łaknienia. Pod wpływem leczenia SSRI ustępują również wzdęcia brzucha czy mastodynia.
W przypadku przedmiesiączkowego zespołu dysforycznego konieczna bywa konsultacja psychiatryczna.
Polecamy: Co to jest wysiłkowe nietrzymanie moczu?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
