Życie z HCV
Jeżeli mieszkamy z osobą chorą na WZW C, należy zachować podstawowe środki ostrożności, chroniące nas przed zakażeniem. Należy pamiętać, że tą chorobą nie zarazimy się przez katar, kaszel czy zwykłe dotknięcie. Obejmowanie, całowanie i bezpieczny seks również nie są zakaźne.
Jedyną drogą przenoszenia wirusa jest krew, a konkretnie uszkodzona skóra (drobne skaleczenia, zabiegi kosmetyczne). Dlatego nie wolno dzielić się szczoteczką do zębów, maszynką do golenia czy narzędziami do manicure. W rodzinie zwykle nie dochodzi do zarażenia HCV.
Jak sobie poradzić?
Kiedy dowiadujemy się, że bliska nam osoba jest chora na WZW C, przeżywamy szok, rządzą nami silne emocje, których nie potrafimy opanować i nie wiemy jak możemy pomóc. Nie wiemy nic o chorobie, więc panikujemy. Żeby poradzić sobie z tymi emocjami i ukoić nerwy, należy dowiedzieć się więcej o WZW C co z pewnością pomoże również osobie chorej. Podobnie jak rozmowa z ludźmi chorymi na HCV, otworzy nam to oczy nie tylko na aspekty związane z chorobą, ale również na fakt, że tacy ludzie również mogą żyć normalnie.
Grupy wsparcia są wyspecjalizowane w rozmowach z chorymi jak również z ich bliskimi, pomagając im przejść trudne chwile. Emocje związane z WZW C składają się z kilku faz, podczas których pacjenci doświadczają różnych, momentami skrajnych odczuć. W tym czasie zarówno osoby chore, jak i ich bliscy będą potrzebować dodatkowego wsparcia nie tylko emocjonalnego, ale także psychicznego.
Wpływ WZW C na stan zdrowia
Od chwili zakażenia do pełnego rozwinięcia choroby mija 50–150 dni. U większości chorych przebiega bezobjawowo, zaledwie niewielka część chorych doświadcza objawów grypopodobnych. Objawy ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu C to: zmęczenie, nudności, żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu), ciemna barwa moczu, gorączka.
Po ostrej fazie zakażenia wirus pozostaje w organizmie u 70%–90% chorych, wtedy mowa już o zakażeniu przewlekłym. Nadal nie wyjaśniono, dlaczego część chorych zwalcza skutecznie wirusa, a pozostała część ulega zakażeniu przewlekłemu. Przy zakażeniu przewlekłym, tak jak przy ostrym wirusowym zapaleniu wątroby, objawy również nie występują. Jeśli jednak wystąpią objawy to będę one identyczne jak w przypadku ostrego wirusowego zapalenia wątroby.
U osób nieleczonych ryzyko uszkodzenia wątroby zwiększa się z upływem czasu. Uszkodzenie przybiera formę bliznowacenia tkanki lub zwłóknienia. Przewlekłe zapalenie wątroby w 20% przypadków prowadzi do marskości i niewydolności wątroby. Marskość wątroby rozwija się przez 20–30 lat. W późniejszym stadium rozwoju u pacjentów z marskością wątroby mogą wystąpić następujące objawy: żółtaczka, zanik mięśni, uszkodzenie skóry, zwiększenie obwodu brzucha lub obrzęk stóp.
Zobacz też: Co powinniśmy wiedzieć o wirusowych chorobach wątroby?
WZW C a ciąża
Prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa HCV na dziecko w okresie ciąży wynosi 5%. Inaczej wygląda to w sytuacji, w której matka jest dodatkowo zarażona wirusem HIV. Do zakażenia dziecka WZW C dochodzi podczas porodu. Kobiety cierpiące na WZW C, będące w ciąży lub chcące zostać matkami w niedalekiej przyszłości, nie powinny przyjmować rybawiryny, ponieważ jest szkodliwa dla płodu.
Nie zaleca się stosowania leczenia przeciwwirusowego w czasie ciąży, natomiast można rozważyć taką możliwość po porodzie. Matka zarażona HCV może karmić piersią, jak dotąd nie stwierdzono możliwości zakażeń tą drogą. Nie zaleca się karmienia piersią w momencie, kiedy skóra brodawki sutkowej jest uszkodzona.
W przypadku ciężarnych kobiet zakażonych HCV picie alkoholu jest niewskazane, nie tylko dlatego że szkodzi dziecku, również dlatego że alkohol potęguje uszkodzenia wątroby powodowane przez wirusowe zapalenie wątroby typu C.
Źródło: materiały prasowe/JM
Zobacz też: Jak leczyć przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
