Padaczka, zwana też epilepsją, to rodzaj zaburzeń neurologicznych. Napady padaczkowe bywają różne i mają rozmaite objawy, a nie każde napady drgawkowe i zaburzenia świadomości są zaliczane do symptomów padaczki. Szacuje się, że na padaczkę cierpi 1% społeczeństwa, a więc około 50 milionów ludzi na świecie (w Polsce – około 400,000 osób). Choroba może pojawić się w każdym wieku, chociaż najczęściej diagnozuje się ją u dzieci do pierwszego roku życia i osób po 65. roku życia. Jak rozpoznać i leczyć padaczkę?
Padaczka – co to jest?
Padaczka jest chorobą mózgu, która wiąże się z pojawianiem się napadów padaczkowych. Występują one na skutek gwałtownych wyładowań bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Padaczka jest chorobą znaną już w starożytności, a pierwszy raz nazwy tej użył Hipokrates w 400 roku przed naszą erą.
Padaczka - historia choroby pani Jadwigi
Napady padaczkowe – objawy
W czasie napadów padaczkowych chory może mieć zaburzoną lub zachowaną świadomość. Objawy napadów zależą od lokalizacji ogniska padaczkowego i mogą obejmować:
- skurcze toniczne,
- mrowienia i drętwienia,
- drgawki kloniczne,
- doznania psychiczne i zmysłowe,
- zaburzenia wegetatywne.
Napady drgawkowe w padaczce możemy podzielić na następujące rodzaje:
- napad duży – chory traci przytomność, przestaje oddychać, upada, jego mięśnie napinają się, głowa odgina się do tyłu (w tym czasie może dojść do mimowolnego oddania moczu lub stolca),
- napad mały – chory zastyga bez ruchu w trakcie jakiejś czynności,
- napad miokloniczny – chory jest przytomny, doświadcza skurczów mięśni,
- napad atoniczny – chory traci przytomność, upada, jego mięśnie wiotczeją.
Napady padaczkowe są groźne, gdy chory doświadcza długiego napadu przez powyżej pół godziny lub krótszych, ale występujących bez przerwy napadów (niedotlenienie mózgu może bowiem prowadzić do jego obrzęku i śmierci) lub też napad pojawia się w sytuacji takiej jak kąpiel, gdy chory używa ostrych narzędzi lub gdy pracuje na wysokości.
Leczenie padaczki
Padaczka wymaga długotrwałego i regularnego leczenia. W jego ramach stosuje się leki przeciwdrgawkowe. Najczęściej stosowane leki to kwas walproinowy, karbamazepina i fenytoina, a od niedawna też – uważane za bezpieczniejsze – lamotrygina, topiramat, tiagabina, gabapentyna, wigabatryna i lewetiracetam. To, jaki preparat jest odpowiedni dla danego pacjenta, ocenia indywidualnie lekarz, który w leczeniu bierze pod uwagę m.in. typ padaczki.
Co szósty Polak... boi się chorych na padaczkę
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
