Ilu mężczyzn dotyczy łagodny rozrost gruczołu krokowego?
Ocenia się, że około 50% mężczyzn w wieku 50 lat i 80-90% mężczyzn w wieku 80 lat choruje na łagodny przerost prostaty, czyli BPH (benign prostatis hiperplasia). Nasilenie dolegliwości, związanych z oddawaniem moczu, zwiększa się wraz z wiekiem.
Kiedy podejrzewać przerost prostaty?
Najczęstszym objawem jest częste oddawanie moczu w dzień i w nocy. Co więcej, strumień moczu staje się zawężony, a czas oddawania moczu wydłużony. Może pojawić się również gwałtowne parcie na pęcherz moczowy lub uczucie niecałkowitego jego opróżnienia. W każdym momencie może dojść do całkowitego zatrzymania moczu. Zwykle jest to spowodowane powolnym rozrostem stercza. Przyczyną może być również obrzęk gruczołu na skutek zapalenia bądź po spożyciu alkoholu. Przewlekłe zatrzymanie moczu powoduje, że pęcherz moczowy nadmiernie rozszerza się i nie obkurcza prawidłowo. Skutkuje to bezwiednym popuszczaniem moczu i moczeniem bielizny. Ocenia się, że krwiomocz w BPH występuje rzadko i wymaga natychmiastowego kontaktu z lekarzem.
Jak leczy się łagodny przerost prostaty?
Odpowiednią metodę leczenia ustala się po rozmowie z pacjentem, wykonaniu niezbędnych badań i ocenie stopnia zaawansowania choroby. Celem jest poprawa jakości życia mężczyzny poprzez złagodzenie dolegliwości. Istotne jest tu też zmniejszenie przeszkody w odpływie moczu, co wpływa ochronnie na drogi moczowe. U niektórych chorych można zastosować farmakoterapię. Jeżeli ona okazuje się nieskuteczna lub stopień zaawansowania choroby jest znaczny, rozważa się leczenie zabiegowe lub operacyjne.
Wskazaniami do leczenia zabiegowego łagodnego przerostu prostaty są nawracające zatrzymania moczu i infekcje układu moczowego. Co więcej, ten rodzaj leczenia wykonuje się u chorych z kamicą pęcherza moczowego, nawracającymi krwawieniami z przerośniętego gruczołu i niewydolnością nerek spowodowaną utrudnieniem odpływu moczu.
Jednym z głównych założeń leczenia jest ustąpienie dolegliwości w oddawaniu moczu, które są związane z przerostem gruczołu krokowego i znacznie obniżają jakość życia pacjenta.
W leczeniu zabiegowym najczęściej wykorzystuje się metody minimalnie inwazyjne. Laser jest wykorzystywany w celu doprowadzenia do martwicy tkanek, ich odpreparowania i odcięcia. Jedną z najnowocześniejszych i najmniej inwazyjnych metod leczenia przerostu prostaty jest tak zwana fotoselektywna waporyzacja stercza (tzw. Green Light, czyli zielony laser). Poprzez założony do cewki moczowej cystoskop wprowadza się włókno lasera, którego promieniowanie niszczy tkankę gruczołu krokowego. Jest to zabieg bezkrwawy i obarczony niewielkim ryzykiem. Pacjent dość szybko wraca do formy i aktywności. Wprowadzenie zabiegów laserowych miało na celu zmniejszenie urazu okołooperacyjnego w leczeniu łagodnego przerostu gruczołu krokowego.
Inną metodą jest tak zwany TURP (Transurethral Resection of Prostate), czyli przezcewkowa resekcja gruczołu krokowego. Jest to zabieg endoskopowy i nie wykorzystuje się w nim lasera. TURP polega na wycięciu gruczolaka stercza specjalnym rektoskopem, który jest wprowadzany do cewki moczowej. Rektoskop jest narzędziem zaopatrzonym w pętlę elektryczną i układ optyczny, za pomocą której wycina się tkankę przerośnietego gruczołu. Zabieg wykonywany jest pod kontrolą wzroku. Po zabiegu zakładany jest cewnik do pęcherza moczowego. Ma to na celu zapewnienie dobrego odpływ moczu i odpowiednie wypłukanie pęcherza moczowego z zalegających skrzepów. Cewnik ten utrzymywany jest kilka dni.
Metodą operacyjną jest adenomectomia, czyli wyłuszczenia gruczolaka stercza poprzez powłoki brzucha. Metoda ta jest stosowana u pacjentów z dużymi gruczolakami, których nie można usunąć w sposób mniej inwazyjny.
Polecamy: Prostatektomia - jakie powikłania powoduje usunięcie prostaty?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
