Wyobraźnia – siła człowieka
Jedną z cech, która różni człowieka od innych istot żywych, jest umiejętność wyobrażania sobie rożnych treści. Pozbawiony wyobraźni, zatrzymałby się on na teraźniejszości, nie potrafi łby ani wracać w swych myślach do przeszłości, ani nie wybiegałby w przyszłość. Ograniczony przez „tu i teraz” prawdopodobnie nigdy nie doświadczyłby, choćby w wyobraźni, odczuć, jakie daje lot balonem, kąpiel w chłodnym morzu w upalny dzień, czy też nie wywołałby w sobie uczucia błogiego spokoju, jakie przynosi wspomnienie zapachu jabłecznika pieczonego przez babcię.
Byłby uboższy nie tylko o wiele uczuć doświadczanych podczas wyobrażania, ale miałby też ogromne trudności z wyznaczaniem celów, podejmowaniem decyzji, przewidywaniem skutków własnego zachowania itp.
Zobacz też: Wizualizacja, czyli jak wykorzystać wyobraźnię?
Po co nam wyobraźnia? – czyli wyobraźnia w praktyce
Procesy myślowe każdego człowieka wywierają wpływ zarówno na jego psychikę, jak i fizjologię. Aktorzy, odwołując się do swej wyobraźni, potrafią przywołać smutek, gniew, pożądanie i inne uczucia; sportowcy przed zawodami przygotowują swoje ciało do występu, między innymi wyobrażając sobie ze szczegółami przebieg swojego skoku, biegu czy innej aktywności.
Zresztą każdy z nas, marząc o czymś, przypominając sobie pewne sceny, dokonuje pewnego rodzaju wizualizacji. Jest to czynność naturalna, w dużym stopniu automatyczna ( Fanning, 2001, s. 17).
Biofeedback i naukowe podstawy wizualizacji
Badania nad biofeedbackiem, czyli biologicznym sprzężeniem zwrotnym między funkcjonowaniem organizmu a świadomością tego funkcjonowania i wyobrażeniem tych funkcji, przyczyniły się do opracowania naukowych podstaw wizualizacji.
Trening biofeedback składa się z dwóch etapów: opanowania głębokiej relaksacji, doprowadzenia do pożądanych zmian w organizmie poprzez autosugestię, opartą nierzadko na wizualizacji ( Szyszko-Bohusz, 1993, s. 336).
P. Norris przeprowadzała badania podczas terapii chłopca cierpiącego na nieuleczalnego raka mózgu, stosując względem niego specjalnie opracowany program wizualizacji w ramach biofeedbacku. Po roku terapia przyniosła zdumiewający rezultat w postaci zaniku nowotworu w obydwu połkulach mózgowych (w: tamże, s. 336–337).
Zobacz też: Panowanie nad sobą kluczem do zdrowia
Fragment pochodzi z książki „Wspomaganie rozwoju dzieci nieśmiałych poprzez wizualizację i inne techniki arteterapii” autorstwa Joanny Gładyszewskiej-Cylulko (Wydawnictwo Impuls, 2010). Publikacja za zgodą wydawcy.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
