Początki fototerapii
Początki fototerapii sięgają początków dwudziestego wieku, kiedy to naukowcy zauważyli, że istnieją pewne związki chemiczne, które nabierają nowych, przeciwbakteryjnych właściwości pod wpływem światła o danej barwie. Związki te to znane już od połowy osiemnastego wieku hematoporfiryny – z pewnymi modyfikacjami stosowane są w lecznictwie do tej pory.
Jak działają hematoporfiryny?
Mówimy, że hematoporfiryny to „fotouczulacze”, a więc związki uwrażliwiające komórki, tkanki, itd. na działanie promieni świetlnych. Są one podawane zazwyczaj miejscowo – we wstrzyknięciach bądź bezpośrednio na skórę, potem zaś eksponowane na działanie światła.
Za największy efekt leczniczy odpowiadają powstające w wyniku reakcji fotochemicznej, reaktywne formy tlenu, mające zdolność degenerowania błon komórkowych, materiału genetycznego i białek nowotworu. Za część reaktywności hematoporfiryn jest też odpowiedzialna ich bezpośrednia reakcja niszcząca wobec struktur nowotworu.
Stopniowo odkrywano także inne korzystne działania względem nowotworów. Było to, po pierwsze, niszczenie bogatego unaczynienia guzów, odbierające mu możliwość wzrastania i powodujące martwicę. Zaś po drugie, choć nie mniej ważne, modyfikowanie odpowiedzi immunologicznej organizmu, w kierunku wspomagania walki z nowotworem.
Polecamy: Profilaktyka nowotworu – to także Twoja sprawa!
Czy to bezpieczne?
Tak, leczenie fototerapią jest bezpieczne. Stosowane jest bowiem światło z zakresu niewpływającego aż tak istotnie na endogenne barwniki zdrowych tkanek (hemoglobina, melanina). Mowa tu o świetle o długości fali 600 – 1500 nm. Ponadto barwniki mają tendencję do selektywnego gromadzenia się w obrębie tkanek nowotworowych.
Oczywiście w ramach bezpieczeństwa należy stosować się do zaleceń lekarskich w trakcie terapii. Jednym z nich może być unikanie promieni słonecznych, solarium, noszenie ubrań zasłaniających naświetlane pole.
Kiedy są stosowane?
Wybór terapii w nowotworach jest sprawą indywidualną. Fototerapia bywa stosowana w różnych stadiach: raka skóry, tkanek miękkich, narządów moczowo-płciowych, żołądka, oskrzela. Ostatnio stosuje się ją także w diagnostyce tych nowotworów.
Ponadto leczymy nimi szereg chorób dermatologicznych, a ilość zastosowań wciąż wzrasta.
Czytaj też: Fototerapia w leczeniu depresji
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
