Bardzo często dorośli pacjenci, z którymi rozpoczyna się trening wizualizacji, reagują na nią niechętnie, twierdząc że wyobrażanie sobie nieistniejących miejsc i przedmiotów to czysta dziecinada. Niesłusznie. Technika ta oddaje nieocenione usługi jako metoda relaksu, ale także w wielu innych dziedzinach.
Żeby ją zrozumieć warto odwołać się do własnych doświadczeń. Za całą pewnością każdy z nas ma wspomnienie (jeśli nawet nie jest to codzienność) zatłoczonej, hałaśliwej ulicy, którą przechodnie i kierowcy przemierzają w pośpiechu, trąbią i krzyczą na siebie w korkach, aby załatwić niecierpiące zwłoki sprawy. Każdy z pewnością potrafi przypomnieć sobie także moment, w którym podczas spokojnego spaceru przemierzał las, leżał na łące albo na pustej plaży, słuchając szumu liści bądź fal, i nigdzie się nie spiesząc
Pierwsza sytuacja nieuchronnie wiąże się ze stresem. Druga zaś daje dużą szansę na relaks. Oczywiście na leżenie na łące lub plaży pozwalamy sobie głównie podczas urlopu, kiedy nie musimy się spieszyć. Nie ma jednak wątpliwości, że istnieje poważna różnica pomiędzy zatłoczoną hałaśliwą ulicą, a szumiącą łąką. Bez wątpienia najlepszym rozwiązaniem byłyby regularne wizyty na łące lub na plaży. Dla większości ludzi spędzenie 30 minut na łące w porze lunchu nie jest jednak możliwe. Wyobrażanie sobie łąki może nam ją jednak w dużej mierze zastąpić.
Żeby to zrozumieć warto sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz obudziliśmy się pod wpływem koszmaru sennego spoceni i pełni niepokoju. Nasze sny, pojawiające się w nich postacie i wydarzenie również nie są rzeczywiste. Są jedynie wytworem naszej wyobraźnie, a jednak potrafią spowodować palpitacje serca, niekiedy także silny lęk. Mózg człowieka nie stawia aż tak wyraźnej granicy jak mogłoby się wydawać pomiędzy rzeczywistością a wyobrażeniami.
Również na jawie wyobraźnia może sterować reakcjami naszego organizmu. Pod wpływem marzeń erotycznych doznajemy fizjologicznych objawów podniecenia. Jeśli wyobrazimy sobie, że wypijamy szklankę soku z cytryny, poczujemy, że przybywa nam śliny w ustach.
Są to przykłady szczególnie wyraziste. Na co dzień jednak pojawia się w naszych umysłach znacznie więcej myśli i wizji, których wpływ na organizm nie jest tak widoczny, jednak subtelnie, lecz długotrwale, oddziałuje na rytm serca, ciśnienie krwi, napięcie mięśni, itp.
Trening wizualizacji jako technika relaksacyjna nie jest niczym innym jak wyobrażaniem sobie przyjemnych, dających odprężenie miejsc. Jeśli jednak sesję wyobraźni poprzedzimy relaksem (np. metodą Schultza lub Jacobsona), będziemy ją uprawiać regularnie, szybko okaże się, że nasze wyobrażenia staną się coraz bardziej wyraziste. Po pewnym czasie to, co pojawi się w wyobraźni, zobaczymy równie wyraźnie jak oglądane na co dzień przedmioty. Po pewnym czasie do wizji mogą się dołączyć także odgłosy a nawet bodźce dotykowe i węchowe.
Treść wyobrażeń powinna być zindywidualizowana – każdy musi przebywać w takim miejscu, które daje mu największe odprężenie. Warto jednak pamiętać, że największy relaks najczęściej daje wyobrażanie sobie przebywania na łonie natury w samotności – bez obecności innych ludzi.
Całkowicie niesłuszne są powtarzane niekiedy zarzuty, że takie „nadmierne” pobudzanie wyobraźni może przyczynić się do rozwoju zaburzeń psychicznych. Nie ma takiej obawy. Mózg człowieka, choć zareaguje na treść wyobrażeń, nigdy ostatecznie nie pomyli ich z rzeczywistością i nie będzie pod ich wpływem samodzielnie wytwarzać halucynacji.
Czytaj dalej:
Na czym polegają ćwiczenia oddechowe
tekst: Bartłomiej Perczak – Ekspert serwisu
http://www.psychoterapia-krakow.org/
http://www.psychlab.pl/
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
