Klasyfikacja ICD-10 (Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych) podaje następujące objawy epizodu depresyjnego.
Objawy zespołu somatycznego
• wyraźna utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności zwykle sprawiających przyjemność,
• brak reakcji emocjonalnych wobec wydarzeń i aktywności, które zwykle wyzwalają takie reakcje,
• wcześniejsze niż zwykle (o 2 godziny lub więcej) poranne budzenie się,
• nastrój silniej obniżony rano,
• obiektywne wskaźniki wyraźnego zahamowania lub pobudzenia (zauważalne dla innych osób),
• wyraźny spadek łaknienia,
• spadek masy ciała (5% lub więcej w ciągu ostatniego miesiąca),
• wyraźny spadek libido.
Objawy podstawowe
• obniżenie nastroju,
• utrata zainteresowań lub zadowolenia,
• zmniejszona energia lub zwiększona podatność na męczenie się.
Objawy dodatkowe
• spadek zaufania lub szacunku do siebie,
• nieracjonalne poczucie wyrzutów sumienia lub nadmiernej, nieuzasadnionej winy,
• nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie (lub jakiekolwiek zachowania samobójcze),
• skargi na zmniejszoną zdolność myślenia lub skupienia się (lub jej przejawy, np. niezdecydowanie lub wahanie się),
• pobudzenie lub zahamowanie ruchowe (zmiana odbiegająca od zwykłego poziomu pobudzenia ruchowego),
• zaburzenia snu,
• zmiany łaknienia (potocznie: brak apetytu lub nadmierny apetyt) wraz z towarzyszącą zmianą wagi.
Na co zwrócić uwagę
Każdy z powyższych objawów z osobna może być niepokojący, ponieważ powoduje dyskomfort u osoby nim dotkniętej. Nie oznacza to automatycznie, że ma ona depresję. Zaburzenia snu, łaknienia, zmiany nastroju mogą być spowodowane wieloma innymi czynnikami i wiązać się z aktualną sytuacją lub z inną przyczyną chorobową.
Większa liczba objawów z powyższej listy zaobserwowanych u siebie lub u innej osoby może skłonić nas do zastanowienia się, czy nie mamy do czynienia z depresją.
Długość trwania objawów
O epizodzie depresyjnym mówimy, gdy objawy utrzymują się dłużej niż 2 tygodnie. W przypadku depresji nie leczonej mogą utrzymywać się jednak o wiele dłużej, a ich intensywność może przybierać na sile.
Co robić
Przede wszystkim zanotować objawy, kiedy występują i jak długo się utrzymują. Jeśli budzą one nasz niepokój, warto przemyśleć kontakt z lekarzem, który rozwieje nasze wątpliwości. Niezależnie od tego, jaka będzie diagnoza, uzyskamy fachową pomoc oraz będziemy mogli rozpocząć leczenie, a co za tym idzie - zdrowienie.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
