Czy picie kobiet różni się od picia mężczyzn?
Z jednej strony nasuwa się odpowiedź, że nie – przecież mowa jest o organizmie ludzkim, o człowieku, więc po co rozgraniczać płeć. Z drugiej jednak strony kobiecy organizm różni się od męskiego choćby ilością wody w nim zawartej, metabolizmem czy cyklem pracy hormonów.
Warto pamiętać o roli społeczeństwa i stygmatyzacji w kwestii kobiecego alkoholizmu. W naszym społeczeństwie nie ma przyzwolenia społecznego na picie kobiet. Nadużywanie środków psychoaktywnych urąga wizerunkowi matki-Polki, jest napiętnowane społecznie bez względu na ewentualną przyczynę powstania uzależnienia. Mężczyzna pijący to „gość”, kobieta pijąca jest postrzegana jako rozwiązła, przypisuje się jej szereg epitetów stygmatyzujących.
Dlaczego kobiety piją?
Kobiety piją z tego samego powodu, co mężczyźni: nie radzą sobie ze sobą, z własnymi emocjami, lękami, przepracowaniem, stresem, obciążeniem obowiązkami. Czasem piją też pod naciskiem grupy społecznej.
Kobiety najczęściej piją w samotności, w zaciszu domowym, po wypełnieniu podstawowych obowiązków związanych z rolą pracownika, matki, żony. Kobiety potrafią utrzymywać bardzo długo swoje picie w dyskrecji, w cieniu wizerunku kobiety aktywnej, pracowitej, odpornej na stres. Alkohol staje się antidotum na rozładowanie napięcia, poprawienie humoru, uzyskanie odprężenia, sposobem na sen. Bez ogródek pisze o tym w swojej autobiograficznej książce znana amerykańska dziennikarka i publicystka Caroline Knapp ("Picie. Opowieść o miłości"). Bardzo otwarcie przedstawia i obnaża w niej swój alkoholizm, cierpienie związane z piciem, realia wychodzenia z choroby alkoholowej, które dla kobiety są niezwykle trudne.
Zobacz też: Jak regularne spożywanie alkoholu wpływa na zdrowie?
Jak piją kobiety?
Kobiety częściej niż mężczyźni piją regularnie i na tzw. „dawce podtrzymującej” – długo nie upijają się do utraty przytomności, nie wszczynają awantur, nie są głośne i absorbujące... ale piją codziennie lub prawie codziennie (szczególnie we wczesnym stadium rozwoju choroby).
Później pojawiają się urwane filmy, próby walki z pojawiającą się depresją, leki uspakajające, leki antydepresyjne, często dołączają też narkotyki. To stadium rozwoju choroby wymyka się już z cienia, zaczyna powodować widoczne dla wszystkich straty i upokorzenie.
Kobiece trzeźwienie jest trudniejsze, często skazane na samotność, brak akceptacji otoczenia, najbliższych, rodziny. Jest to ostatni dzwonek, aby podjąć walkę o samą siebie.
Zobacz też: Mój mąż pije – czy mogę mu pomóc?
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
