Termin anoreksja jest stosowany jako ogólna definicja braku łaknienia lub awersji do pożywienia. Wychudzenie spowodowane anoreksją obserwuje się w przebiegu wielu chorób. Jedną z nich jest anorexia nervosa (grec.) – inaczej jadłowstręt psychiczny lub nerwicowy brak łaknienia. Anoreksja dotyka głównie dziewcząt (chłopcy stanowią ok. 10% chorujących na anoreksję psychiczną), a szczyt zachorowań przypada na okres dojrzewania (wiek 13-18 lat). W tym czasie istnieje największe ryzyko występowania zaburzeń odżywiania ze względu na „burzę hormonów”, która wpływa na ciało i psychikę młodego człowieka.
Przeczytaj: Ortoreksja - uzależnienie od zdrowego żywienia
Przyczyny zaburzeń
Na powstanie zaburzenia wpływa wiele elementów. Do czynników ryzyka należą osobowościowe (psychiczne), rodzinne oraz społeczne.
Badane anorektyczki przejawiają wspólne, indywidualne cechy osobowości oraz sposób postrzegania rzeczywistości – szczególnie stosunek do swojego ciała i poczucie własnej wartości.
Na rozwój choroby wpływa również najbliższe otoczenie, warunki wychowywania, role poszczególnych członków i układ sił w rodzinie. Nie bez znaczenia na poczucie własnej wartości pozostaje wpływ mediów, kreujących współczesny wizerunek kobiety – nienaturalnie szczupłej.
Wyniszczenie organizmu
W wyniku głodzenia organizmu pojawiają się objawy ogólnego wyniszczenia i niedoboru witamin, obniża się temperatura ciała, zwalnia metabolizm, pojawiają się problemy ze skórą i błonami śluzowymi. Widoczne są zaburzenia w układach: krwionośnym, trawienia, rozrodczym, kostnym. W wyniku adaptacji organizmu do obniżonej podaży pokarmów pojawiają się zaburzenia hormonalne. Adaptacja taka ma służyć zachowaniu energii i białka w „kryzysowych warunkach”.
Leczenie
Głównym zadaniem podczas leczenia jest odbudowa wyniszczonego organizmu poprzez odpowiednią dietę, suplementację. Chorej, która ma bardzo wyniszczony organizm zaleca się na początku dietę niskoenergetyczną, niskotłuszczową. Kaloryczność zwiększa się stopniowo o 500-700 kcal tygodniowo. Następnie wprowadza się dietę bogatoenergetyczną (2600-3000 kcal), bogatobiałkową i obfitującą w witaminy. Dieta powinna być lekkostrawna, żeby nie powodować wzdęć, zaparć, biegunek.
Przeczytaj: Problematyczne zachowania żywieniowe - sprawdź, czy Cię dotyczą!
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
