To schorzenie ludzi starszych. Przeważająca liczba pacjentów ma więcej niż 65 lat. Do tej pory nie wiadomo, dlaczego jedni mają alzheimera, a inni nie. Na pewno znaczenie ma czynnik genetyczny, ale nie tylko. W grupie ryzyka są także osoby z niskim poziomem wykształcenia oraz te, które cierpią na nadciśnienie, miażdżycę i cukrzycę. Wiadomo również, że statystycznie częściej chorują kobiety.
Pierwsze symptomy choroby Alzheimera
Są mało charakterystyczne. Dlatego bardzo łatwo je zrzucić na karb zmęczenia lub starzenia się i zlekceważyć.Zaczyna się od zapominania Najpierw z pamięci ulatują ostatnie wydarzenia – trudno sobie przypomnieć np. co było wczoraj na obiad albo co się robiło kilka godzin wcześniej.
Pojawiają się problemy z doborem słów Chory np. wskazuje na przedmioty, a nie potrafi ich nazwać.
Zmienny nastrój Potrafią z płaczu szybko przejść do euforii.
Uwaga! Zazwyczaj chory jako pierwszy odkrywa, że dzieje się coś niepokojącego. Wtedy, zamiast szukać pomocy, ukrywa to – rezygnuje z kontaktów towarzyskich lub staje się opryskliwy i agresywny. Jeśli więc ktoś z twoich bliskich zachowuje się w taki sposób, warto skłonić go do wizyty u lekarza. Im wcześniej rozpoczniemy leczenie, tym większe szanse na zachowanie jeszcze przez jakiś czas umysłu w dobrym stanie.
Diagnoza i leczenie choroby Alzheimera
Diagnozowaniem i leczeniem choroby Alzheimera zajmują się lekarze trzech specjalizacji: neurolog (potrzebne skierowanie), psychiatra lub geriatra. Dobrze byłoby więc wybrać się właśnie do któregoś z nich. Aby potwierdzić chorobę, konieczne jest wykonanie badania mózgu (tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego). Jeśli to ona, w badaniu można dostrzec zanik kory mózgowej. Na podstawie wyników lekarz może ocenić stopień zaawansowania choroby i zlecić leczenie. Najczęściej stosuje się preparaty w plastrach lub doustne zawierające substancję, która bierze udział w procesach zapamiętywania.Wsparcie najbliższych
Specjaliści radzą, by pierwszym krokiem po otrzymaniu diagnozy, było zwołanie narady rodzinnej. Trzeba bowiem ustalić strategię opieki nad chorym. Alzheimer od momentu zdiagnozowania trwa 8–14 lat. Z góry wiadomo więc, że stan chorego będzie się pogarszał. Dlatego w opiekę nad nim musi być zaangażowanych kilka osób. Jedna zwyczajnie nie da rady. Warto przed takim spotkaniem zgromadzić jak najwięcej informacji dotyczących choroby. Opiekunowie muszą liczyć się z tym, że czeka ich wiele trudnych chwil. Bo do zwykłego zapominania dojdą jeszcze problemy z ubieraniem się, jedzeniem, załatwianiem potrzeb fizjologicznych. Ponadto osoby z chorobą Alzheimera bardzo często są agresywne. Nie wynika to z ich charakteru, lecz jest objawem choroby.Rehabilitacja umysłu
Najważniejsze jest jak najdłuższe utrzymanie samodzielności chorego. To, że będzie czuł się potrzebny, dobrze wpłynie na jego stan, dlatego nie można go na każdym kroku wyręczać. Póki jest to możliwe, niech sam zajmuje się sobą i domem, my tylko mu pomagajmy. Ważne są także ćwiczenia umysłu. Gra w szachy, karty, warcaby, a nawet zwykłe rozmowy czy wspólne oglądanie zdjęć pomogą dłużej zachować umiejętności poznawcze.Grunt to bezpieczeństwo
Na początku prawdopodobnie osoba chora nie będzie potrzebować opieki przez całą dobę. Z czasem jednak stanie się to konieczne. Podobnie, jak dostosowanie domu do jej potrzeb.- Należy m.in. zabezpieczyć wszelkie ranty i szklane powierzchnie oraz okna i balkony (chodzi o to, żeby nie chory nie mógł ich samodzielnie otworzyć).
- Ważne jest też ułatwienie choremu orientacji w mieszkaniu. Można np. oznaczyć strzałkami drogę do łazienki, kuchni.
- Jeśli chory przebywa w domu bez opieki, warto również zabezpieczyć dopływ gazu i usunąć z domu narzędzia, którymi mógłby się zranić (np. noże, mikser itp.).
- Gdy choroba jest bardziej zaawansowana, dobrze jest także na drzwiach wyjściowych zamocować dodatkowe zamknięcie, które uniemożliwi wyjście z domu bez wiedzy opiekuna.
- Obowiązkowo należy wsunąć do kieszeni chorego lub wszyć w ubranie karteczkę z danymi (imię, nazwisko, adres, tel. opiekuna). To ułatwi znalezienie go, jeśli nie będzie mógł trafić z powrotem do domu.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
