Cierpi na nią prawie 1,5% osób w wieku powyżej 65 lat. Zaczyna się na ogół po 60. roku życia. Dotyka w jednakowym stopniu obu płci, z lekką przewagą mężczyzn.
Objawy
Rozpoznanie choroby w jej początkowej fazie jest bardzo trudne, zazwyczaj jest to osłabienie i ogólne zmęczenie, a dopiero w kolejnej fazie choroby występują najbardziej typowe objawy do których zaliczamy drżenie twarzy, żuchwy, ramion, rąk, sztywność kończyn i tułowia. Innymi charakterystycznymi objawami są także upośledzona koordynacja ruchowa oraz spowolnienie ruchów.
Nie istnieją żadne badania (krwi, zdjęcia rentgenowskie itp.) które mogły by pomóc w rozpoznaniu choroby Parkinsona.
Leczenie
Choroba Parkinsona nie wymaga leczenia szpitalnego. Celem leczenia jest przywrócenie proporcji pomiędzy stężeniami dwóch neuroprzekaźników: acetylocholiny i dopaminy. Najczęstszą formą terapii jest leczenie lekami, które mają na celu zwiększenie poziomu dopaminy. zalecane są również zabiegi fizykoterapeutyczne, masaże i kąpiele. Celem leczenia jest przede wszystkim poprawienie jakości życia chorego poprzez zmniejszenie rozwoju przypadłości.
Leki i operacje stosowane w chorobie Parkinsona działają tylko na jej objawy. Poprawiają funkcjonowanie pacjenta w ramach możliwości kompensacji, jakie pozostawiają jeszcze zachodzące w mózgu zmiany. Nie zwalniają one postępu choroby, czyli nie leczą przyczyny tego schorzenia. Choroba postępuje swym własnym tempem, niezależnie od wszelkich działań lekarskich.
Niestety do chwili obecnej naukowcy nie wiedzą jak skutecznie zapobiec chorobie Parkinsona.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
