Cytomegalia jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych wśród ludzi chorób. Wywołuje ją wirus cytomegalii (cytomegalowirus – CMV), należący do tej samej grupy wirusów co wirusy opryszczki, półpaśca i ospy wietrznej i tak jak one, potrafi długo pozostawać w postaci uśpionej, atakując, gdy organizm jest osłabiony. Szacuje się, że w Europie aż 80% społeczeństwa jest jego nosicielem. Cytomegalię zalicza się do chorób wenerycznych (przenoszonych droga płciową), ale zakazić się nią można także poprzez ślinę, mocz i krew, a więc przez kontakt ze skażonymi przedmiotami.
Cytomegalia – objawy
Pierwszy kontakt z wirusem najczęściej odbywa się bezobjawowo. Rzadko skutkuje kaszlem, stanem podgorączkowym, ogólnym osłabieniem, biegunką, silnymi bólami głowy i powiększeniem węzłów chłonnych. Poza wyżej wymienionymi objawami, może pojawić się też powiększenie wątroby i śledziony, uporczywy ból gardła i węzłów chłonnych zlokalizowanych na szyi. Później wirus przechodzi w stan nieaktywny (niezdolny do zarażania), ale na zawsze pozostaje w organizmie nosiciela.
Zupełnie inaczej może skutkować zarażenie cytomegalowirusem u osób o obniżonej odporności. W skrajnym przypadku wirus może zaatakować siatkówkę oka, jelita, nerki, wątrobę, płuca, mózg lub przełyk.
Cytomegalia – badanie i wyniki
W celu wykrycia cytomegalowirusa wykonuje się badanie krwi i moczu, a dokładniej bada się obecność w nich przeciwciał IgG oraz IgM. Wynik dodatni na obecność przeciwciał IgG świadczy o tym, że organizm już bronił się przed tym wirusem, aktualnie z nim nie walczy, a badany wytworzył częściową odporność. Wynik dodatni na obecność przeciwciał IgM oznacza, że aktualnie organizm walczy z cytomegalowirusem, czyli że choroba trwa albo miała miejsce w czasie ostatnich 18 miesięcy. Wynik ujemny w przypadku obu przeciwciał oznacza, że organizm nie choruje, ale też nie wytworzył odporności na wirusa, czyli najprawdopodobniej nie miał z nim kontaktu.
Jak prawidłowo zdiagnozować cytomegalię
Cytomegalia – leczenie
Organizm zdrowej osoby dorosłej doskonale radzi sobie z cytomegalowirusem samodzielnie. Natomiast osobom z obniżoną odpornością podaje się leki ograniczające namnażanie się wirusa.
Cytomegalia a ciąża
Zakażenie wirusem cytomegalii podczas ciąży niesie poważne zagrożenia dla dziecka, gdyż wirus przenika przez łożysko do płodu, któremu może wyrządzić poważną krzywdę. Wczesna ciąża może ulec poronieniu. W pierwszym trymestrze u płodu mogą powstać wady układu moczowego, przewodu pokarmowego, układu nerwowego lub krążenia, albo narządu wzroku.
Zakażenie płodu na ostatnim etapie ciąży może u niego wywołać zapalenie mięśnia sercowego, opon mózgowo-rdzeniowych, wątroby lub płuc. Istnieje wrodzona postać cytomegalii (czyli że płód zakaził się łonie matki), która charakteryzuje się tym, że u noworodka stwierdza się żółtaczkę, zapalenie płuc i powiększenie śledziony. Warto wiedzieć, że wirusem cytomegalii dziecko może zakazić się od matki także w czasie porodu lub podczas karmienia piersią.
Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
