Czy lunatyzm jest chorobą?

Lunatyzm dotyka najczęściej dizeci w wieku od 4 do 8 lat. Maluchy w większości prypadków "wyrastają" z choroby/fot. Fotolia
Lunatyzm - zwany fachowo somnambulizmem polega na nieświadomym chodzeniu podczas snu. Co dzieje się z lunatykiem podczas nocnych „podróży”? Kiedy leczyć osobę z lunatyzmem?
/ 30.03.2011 16:47
Lunatyzm dotyka najczęściej dizeci w wieku od 4 do 8 lat. Maluchy w większości prypadków "wyrastają" z choroby/fot. Fotolia

Lunatyk, najczęściej krótko po zaśnięciu, wstaje z łóżka i spaceruje lub wykonuje proste czynności. Zdarza się, że oczy pozostają otwarte. Warto dodać, że lunatyk nie pamięta całego zajścia.Co ciekawe zapis fal mózgowych wykonany w trakcie takiego zachowania odpowiada zapisowi występującemu w trakcie głębokiego snu.

Co jest przyczyną lunatyzmu?

W zdecydowanej większości przypadków lunatykowanie występuje u małych dzieci (najczęściej między 4 a 8 rokiem życia). Szacuje się, że co najmniej jeden epizod ma za sobą około 30% dzieci. W takim przypadku zjawisko to wynika z niedojrzałości centralnego układu nerwowego. Jest wtedy niegroźne i ustępuje wraz z osiągnięciem dojrzałości.

Warto zauważyć, że powszechne przekonanie o wpływie światła księżyca na częstość lunatykowania jest błędne i zostało obalone przy użyciu metod naukowych.

Udowodniono natomiast wpływ czynników genetycznych na występowanie lunatyzmu, poprzez częstsze rodzinne występowanie. Oznacza to, że jeżeli rodzice w jakimś okresie życia cierpieli z powodu tej dolegliwości, to dzieci maja dużą szansę zachowywać się podobnie.

Zobacz też: Czy lunatyk jest groźny dla otoczenia?

U dorosłych lunatykowanie występuje zdecydowanie rzadziej (1-2% społeczeństwa) i może - lecz nie musi - być objawem np. choroby psychicznej lub stosowania niektórych leków. Opisano częstsze występowanie tej przypadłości u pacjentów leczonych z powodu schizofrenii, nerwic czy też migreny.

Czy lunatyzm należy leczyć?

Dzieciom, których dotyczy zdecydowana większość przypadków tego zjawiska, należy zapewnić bezpieczne środowisko np. zamknąć drzwi, usunąć przedmioty mogące stanowić zagrożenie, tak by zabezpieczyć dziecko przed upadkiem i urazem.

U osób dorosłych, oprócz zabezpieczenia przed upadkiem lub uszkodzeniem ciała w niektórych przypadkach próbuje się stosować leki uspakajające (z grupy benzodiazepin) lub leki antydepresyjne. Nie ma jednak zgody co do wskazań do leczenia i samego doboru terapii.

Zobacz też: Leki uspokajające i przeciwdepresyjne nie dla kierowców

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Redakcja poleca

REKLAMA